تاثیر پرایمینگ و فرسودگی بذر بر ویژگی های جوانه زنی و بیوشیمیایی و مطالعه بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانت به روش RT-PCR در لوبیا Phaseolus Vulgaris (L.)

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بذر بر جوانه زنی و ترکیبات بیوشیمیاییبذر لوبیا آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و 12 تیمار شامل سه سطح فرسودگی(شاهد، 88 و 78 درصد جوانه زنی) و چهار سطح پرایمینگ (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین واسید سالیسیلیک) در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 انجام شد. پس از استخراج RNA و ساخت cDNAبررسی بیان ژن های آنتی اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR انجام و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی وبیوشیمیایی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیشترین طول ریشه چه و ساقه چه، وزنتر ریشه چه و ساقه چه، وزنخشک ریشه چه و ساقه چه، میزان ذخایر فسفات از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد.همچنین آنالیز داده های qRT-PCR حاکی از آن بود که بیان ژن آنزیم پراکسیداز در پیش تیمار جیبرلین و سطحفرسودگی 88% بیشتر از بیان سایر آنزیم ها بود. با افزایش فرسودگی بیان ژن آنزیم ها کاهش پیدا کرد، به طوریکه کمترین میزان بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار بدون پرایمینگ و سطح فرسودگی 88% بود. در کل، استفادهاز پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف لوبیا شد و از این تیمار می توان جهت افزایشبنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، آنزیم های آنتی اکسیدانت ، بیان ژن ، پرایمینگ ، جیبرلین ، فرسودگی ، فسفات ، لوبیا