بررسی مولفه های تاثیرگذار بر تغییر کاربری زمین های کشت برنج در استان مازندران به روش مدلسازی معادلات ساختاری

توسعه پایدار هر کشور در گرو حفظ اکوسیستم های طبیعی نظیر زمین های کشاورزی با توجه بهارزش خدماتی که این اکوسیستم در اختیار جامعه قرار میدهد، خواهد بود. تغییر کاربری غیر قانونی ازجمله مشکلات اراضی زراعی و باغی به ویژه در استان های شمالی کشور بوده و در حال حاضر به معضلجدی تبدیل شده و موجب خارج شدن اراضی باغی و زراعی از چرخه تولید می شود و خسارت های زیادیبه منطقه وارد کرده است. این مشکل، خودکفایی در محصولات کشاورزی را با چالش جدی مواجه کردهاست. تحقیق حاضر با هدف بررسی مولفه های تاثیرگذار بر تغییر کاربری زمین های کشت برنج در استانمازندران انجام شد. این تحقیق از نوع پیمایشی، جامعه آماری آن کارشناسان و متخصصین این حوزه و ابزارجمع آوری داده ها پرسشنامه بود که به روش مدل سازی معادلات ساختاری در سال 1395 انجام شد. براساس نتایج این مطالعه، سوددهی بیشتر سایر فعالیت ها نسبت به زراعت برنج ، تبعیض نسبت به بخش کشاورزی در مقایسه با بخش صنعت و سایر بخش ها و خرد شدن و کوچک شدن اراضی شالیزاری مهم ترین مولفه های تاثیرگذار بر تغییر کاربری زمین های کشت برنج بودهاند. اما، براساس نتایج مدلسازی معادلات ساختاری، ضعف یا عدم وجود بیمه مناسب در زمینه برنج ، عدم ارائه آموزش های مناسب جهت افزایش سطح آگاهی عموم نسبت به اثرات تغییر کاربری اراضی کشاورزی و کمبود نهاده های مناسب کشاورزی اگر چه مهمترین مولفه ها نیستند، موثرترین مولفه های این تغییرات بوده اند.

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری زمین ، زمین های کشت برنج ، مولفه های تاثیرگذار ، برنج ، استان مازندران ، مدلسازی معادلات ساختاری