اهمیت سلامت اجتماعی در مدیریت بحران در روستاهای خسارت دیده

امروزه مطابق با الگوی کلیت سلامت، ترکیبی از همه عوامل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، زیست محیطی و . . . در تعیین سلامتی فرد دخالت دارد و سلامتی حالتی فراتر از تعادل کامل اعمال بدن به شمار می رود. سلامت اجتماعی بعد جدید و مهمی از سلامت به شمار می رود که به کیفیت و کمیت روابط فرد در شبکه روابط اجتماعی اشاره دارد.گزارش فرد از کیفیت روابطش با افراد دیگر (نزدیکان و گروه های اجتماعی) که وی عضوی از آنهاست، سلامت اجتماعی فرد را می سازد. این بعد سلامت شامل پاسخ های درونی فرد (احساس، تفکر و رفتار) است که نشانگر رضایت یا فقدان رضایت فرد از زندگی، میزان مفید بودن و تعامل با جامعه، چگونگی روابط وی در اجتماع و محیط زندگیش می باشد.آنچه در بحران هایی مانند زلزله آسیب می بیند، علاوه بر سلامت جسمی و روانی، سلامت اجتماعی است. چرا که این بعد از سلامت با احساس امنیت که در مواقع بحران دچار آسیب می شود نیز در ارتباط است.در حقیقت بروز بحران در جامعه سبب می شود تا ارتباط فرد با چارچوبهای اجتماعی گسسته شود. هرگونه عدم جذب فرد در اجتماع به گونه ای که سلامت اجتماعی وی به خطر بیفتد، منجر به بروز تهدیدها و مسایلی می شود که مدیریت بحران را با مشکلاتی روبرو می سازد. از سوی دیگر سلامت اجتماعی بالا در یک جامعه از مهمترین و موثرترین روش های مدیریت بحران با تکیه بر نیروهای بومی در جامعه و بدون کمک از بیرون می باشد. در این مقاله ضمن بیان تعاریف مرتبط با سلامت اجتماعی و مدیریت بحران، به نقش و اهمیت سلامت اجتماعی در مدیریت بحران به خصوص در روستاهای خسارت دیده از زلزله می پردازیم.

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، مدیریت بحران