عفونت‌های انگلی روده ای تک یاخته ای و کرمی در دامداران ساکن مناطق روستایی شهرستان‌های استان مازندران در سال 1٬382

عفونت‌های انگلی روده ای بخصوص تکی یاخته‌های روده ای در مناطق مختلف شماره‌ای را به دلیل وجود شرایط جغرافیایی و اکولوژیکی مناسب خصوصیت جوامع انسانی در گروه‌های سنی و شوقی از لحاظ بهداشتی، پزشکی و علمی دارای اهمیت است. مطالعه حاضر جهت تعیین میزان شیوع آلودگی به انواع انگل‌های روده ای تک یاخته ای و کرمی در افرادی که مدام ارتباط دارند عنوان گروه شغلی در معرض خطر ساکن در مناطق روستایی استان مازندران انجام گرفت. مطالعه به روش توصیفی و با جمع آوری نمونه مدفوع از 1575 نفر از دامداران که مثبت مبادا در تماس بودم ساکن در مناطق روستایی نه شهرستان استان مازندران در سال 1٬381 و 1٬382 انجام گرفت. دستی مطالعه از افراد دوباره نمونه مدفوع و یک بار لام خون گسترش تهیه و پس از پرکردن پرسش‌نامه، نمونه‌های مدفوع از لحاظ انگل شناسی مورد بررسی میکروسکوپ قرار گرفتن. اطلاعات حاصله با آزمون آماری کای دو مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه در دامداران شنیده‌ها که بیشترین در صد گروه سنی را گروه 60 - 51 سال به بالا با 31/3در صد و از لحاظ جنسی 61/6 در صد افراد مورد بررسی را مرد و بیشتر میزان و افراد بی‌سواد 35% تشکیل می‌دهند. میزان آلودگی به انواع انگل های روده ای تشخیص داده شد که 10 گونه آن تک یاخته و هشت گونه کرمی می‌پاشد. از کل افراد مورد بررسی 32/9 در صد دارای آلودگی به انواع تک یاخته های روده ای و کرمی بیماری‌زا و غیر بیماری‌زا، یک انگل، دو، سه بیشتر می‌باشند . میزان آلودگی به 10 گونه تک یاخته روده ای 32/1در صد و هشت گونه انگل روده ای کرمی 1/8 در صد می‌باشد. میزان آلودگی به یک جنگل 22/7 در صد و بدو انگل 7/8 در صد و به سه انگل 2/2در صد و بیش از سه انگل 0/2در صد می‌باشند. بیشترین میزان آلودگی در افراد آلوده به تک یاخته ، 31/2% (در کل استان 13/7 %) و ژباردیا لامیلیا 24/8% در افراد آلوده (در کل 10/9در صد) و بیشترین میزان آلودگی در انگل های کرمی به هیکنولیپیس نانا در افراد آلوده 28/6در صد (در کل 0/5%) و آسکاریس 25% (در کل 0/4%) تریکوریس تریکورا ، تیناساژیناتا هر کدام با 3/5% در افراد وجود کمترین میزان را دارا می‌باشند. سه گونه آنتش امبا هیستولیتیکا ، ژیاردیا لامبلیا ، بلاستوستیس هومیتیس و هشت گونه انگل های کرمی بیماری‌زا می‌باشد. میزان آلودگی توام انگل های روده ای بیماری‌زا با سایر انگل‌ها 10/2 در صد در کل بدن افراد آلوده 31% است که ژیاردیا لامبلیا و بلاستوستیس هومیتیس بیشترین میزان آلودگی را دارا می‌باشند. میزان آلودگی به انواع انگل‌های روده ای بر حسب گروه‌های سنی و جنسی و زبان متفاوت بوده است که بیشترین در صد آلودگی به تک ساخته ها افراد آلوده مربوط به گروه سنی 60 - 50 سال به بالا و در مردان در گروه بی‌سواد و خواندن و نوشتن می‌باشد انگل‌ها ی مشترک بین انسان و حیوانات تنیاساژیناتا ، تریکو استرونژیلوئیدس و تریکوریس تریکورا ( تریکوسفال) می‌باشند. در بررسی‌های لام های خونی هیچ‌گونه آلودگی انگلی مشاهده نشده است. میزان آلودگی در دام دارم به انواع جنگل‌های بیماری‌زا و غیر بیماری‌زا تک یاخته ای و کرمیبه خصوص آلودگی یک فرد بیش از یک نوع انگل (عفونت‌های توام) و بالا بودن میزان آلودگی به انواع تک یاخته های روده ای به‌خصوص ژیاردیا و بلاستوستیس بیانگر اهمیت این عوامل عفونی در این گروه شغلی به عنوان عوامل شایعه عفونت‌های روده ای شایعه در استان است که باید مرد توجه سیستم بهداشتی و درمانی، پزشکان و متخصصان عفونی قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

عفونت انگلی ، دامداران ، مازندران