پایش محیطی و بیولوژیکی ایزوفلوران و سووفلوران درپرسنل اتاق عمل با دستگاه گاز کروماتوگرافی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 647

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_206

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: کارکنان اتاق عمل به صورت اجتناب ناپذیری در معرض گازهای بیهوشی مختلفی هستند که می تواند اثراتنامطلوب بهداشتی در طولانی مدت داشته باشند. بدین منظور مطالعه حاضر با سه هدف (1) مقایسه غلظت ایزوفلوران وسووفلوران در منطقه تنفسی پرسنل و هوای محیط اتاق عمل، (2) بررسی میزان همبستگی غلظت گازهای مذکور در ادرار وهوای منطقه تنفسی پرسنل و (3) ارزیابی میزان آلودگی هوای اتاقهای عمل در هفته ها و ساعات کاری مختلف انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مواجهه های تنفسی و بیولوژیکی ایزوفلوران و سووفلوران در 9 اتاق عمل مورد بررسی قرارگرفت. نمونه های هوا طبق متد OSHA103 با روش نمونه گیری فعال جمع آوری شد و در انتهای شیفت کاری نیز نمونهادرار از پرسنل مورد مطالعه گرفته شد. سپس تمامی نمونه ها با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی آنالیز گردید.یافته ها: غلظت متوسط ایزوفلوران و سووفلوران در هوای تنفسی پرسنل به ترتیب 2/27±1/41 و 1/74±0/005 پی پی ام بدست آمد و در ادرار انتهای شیفت همان پرسنل 2/86±2/42 و 3/83±0/006 میکروگرم بر لیتر اندازه گیری شد. همبستگی مثبت و معنی داری بین غلظت ایزوفلوران در ادرار و هوای منطقه تنفسی پرسنل (بهم ریخته است ) یافت شد. در هوای محیط اتاق عمل نیز غلظت متوسط ایزوفلوران و سووفلوران به ترتیب 2/43±2/30 و 1/56±0/004 پی پی ام بدست آمد. غلظت ایزوفلوران در هوای اتاقهای عمل با گذشت زمان در طی یک روز کاری به طور معنی داری افزایشیافت. علاوه بر این، غلظتهای بدست آمده در سه هفته مختلف کاملا متفاوت بود که احتمالا می تواند به دلیل بار کاریمتفاوت در هفته های مذکور باشد.نتیجه گیری: مواجهه شغلی پرسنل اتاقهای عمل با گازهای بیهوشی کمتر از حد مجاز کشوری (50 پی پی ام) بود. طبقیافته های این مطالعه، سطح ادراری ایزوفوران می تواند به عنوان یک بیوماکر برای پایش بیولوژیک به کار گرفته شود. با توجهبه تجمع گازهای بیهوشی در هوای اتاقهای عمل، در صورت استفاده از دستگاه قرائت مستقیم بهتر است اندازه گیری ها درزمان نزدیک به انتهای شیفت کاری انجام گیرد تا برآورد درستی از میزان مواجهه کارکنان و عملکرد سیستم تهویه اتاق عملبدست آید.

نویسندگان

عباس جعفری

دکتری گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

محمد حاج آقازاده

دکتری گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

فاطمه جعفری

دکتری گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

رقیه برگشادی

دکتری گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

ایرج محبی

دکتری گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه