ارزیابی ارگونومیکی و بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی بخش های مختلف یکی از بیمارستان های شیراز به روش شاخص استرین (SI) در سال 1398

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 345

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_336

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: اختلالات اسکلتی- عضلانی عامل عمده و اصلی آسیب ها و ناتوانی های ناشی از کار در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد به طوریکه 29% زمانی که بر اثر حوادث از دست می رود، مربوط به اختلالات اسکلتی عضلانی است. - SI (Strain Index) روشی نیمه کمی برای آنالیز مشاغل است و بر پایه دانش فیزیولوژی، بیومکانیک و اپیدمیولوژی است. هدفاین شاخص شناسایی مشاغلی است که کارگر را در معرض افزایش خطر پیشرفت اختلالات اندام فوقانی قرار می دهند. ازطرفی با توجه به مداومت و طولانی بودن کار و اهمیت پیشگیری از این اختلالات در محیط های کاری، این مطالعه با هدفارزیابی ارگونومیکی و بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی بخش های بیمارستان شهدای کارگر شیراز به روش SIطراحی گردید تا با شناسایی عوامل، بتوان پیشگیری قابل توجه ای انجام داد.روش کار: این مطالعه مقطعی توصیفی در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه مجموعا 27 نفر از بخش های آشپزخانه، بایگانی، خیاط خانه، ایستگاه مرکزی درمانگاه، درمانگاه دندانپزشکی، واحد NICU ، دبیرخانه، بخش اطفال، اورژانس، آزمایشگاهو مرکز تلفن براساس نوع وظیفه انجام شده، انتخاب شدند. برای به کار بردن این روش باید 6 متغیر شدت نیرو، مدت اعمالنیرو، میزان تلاش در دقیقه، پوسچر مچ/ دست، سرعت کار و میزان ساعت کار در روز را محاسبه کرد. از بین 6 متغیر ذکرشده، 3 متغیر شدت نیرو، پوسچر مچ/ دست و سرعت کار به صورت تخمین بیان می شوند و سه متغیر مدت زمان نیرو، میزانتلاش در دقیقه و میزان ساعت کار در روز باید اندازه گیری شوند.یافته ها: مقدارDD واحدهای مرکزی درمانگاه، درمانگاه دندانپزشکی و آشپزخانه به ترتیب 0/5، 0/75 و 0/5 است. مقدارمتغیر HWP برای واحدهای بایگانی، خیاط خانه و اطفال به ترتیب 1/5، 1/5 و 2 است. مقدار DE برای بایگانی و واحد NICU نیز 1/5 است. نمره نهایی SI برای واحدهای بایگانی، آزمایشگاه و مرکز تلفن به ترتیب 5، 36 و 6/75 است. بیشتر واحدهای بیمارستان ریسک بالا و خطرناک و تعداد کمی از آن ها در معرض ریسک متوسط هستند. نتیجه گیری: با توجه به محاسبات انجام شده با روش SI ، بیشتر مشاغل این بیمارستان (بیشتر از 70%) از سطح مواجههخطرناکی با آسیب های اسکلتی- عضلانی اندام های فوقانی برخوردارند که باید هرچه سریعتر با اقدامات اصلاحی، از شیوع این اختلالات جلوگیری به عمل آید.

نویسندگان

حسین الهی شیروان

کارشناسی ارشد کرمان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

ناصر هاشمی نژاد

کارشناسی ارشد کرمان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

اشکان جعفری ملک آباد

کارشناسی ارشد کرمان دانشگاه علوم پزشکی کرمان