اثر اختلالات خواب بر توان انجام کار کارکنان پروژه های عمرانی

مقدمه: شاخص توانایی انجام کار فاکتور مهم در طراحی کار و انتخاب افراد مناسب برای مشاغل مختلف می باشد کهمتغیر های مختلفی می توانند بر روی آن اثرگذار باشند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر شدت بی خوابی بر توانایی انجام کار درکارکنان شاغل در پروژه های یک شرکت عمرانی بود.روش بررسی: پژوهش تحلیلی- توصیفی حاضر بر روی 213 نفر پرسنل شاغل در پروژه های عمرانی انجام شده است. به منظور ارزیابی شدت بی خوابی از شاخص شدت بی خوابی مورین استفاده شده است. همچنین شاخص توانایی انجام کار افراد بااستفاده از پرسشنامه ارائه شده توسط موسسه بهداشت حرفه ای فنلاند ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده ازنرم افزار SPSS19 صورت گرفت.یافته ها: میانگین سنی و سابقه کار افراد به ترتیب 36/2 و 11/27 سال بود. میانگین و انحراف معیار شاخص شدت بی خوابی افراد برابر با 5/2±6/76 برآورد شد. آنالیز رگرسیون خطی چند گانه نشان داد شدت بیخوابی، وضعیت تاهل، نوع استخدام و استعمال دخانیات اثر معناداری بر شاخص توانایی انجام کار دارند به طوری که متغیرهای مذکور، حدود 24 % از تغییرات توانایی انجام کار را تبیین می کنند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر گونه اختلال خواب و کیفیت نامناسب خواب می تواند توانایی انجام کار در شاغلین را بهشدت کاهش دهد. بنابراین به منظور افزایش توانایی انجام کار و در نتیجه افزایش بهره وری در تمامی سازمان ها توجه بهبرنامه های خواب استراحت حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

توانایی انجام کار ، شدت بی خوابی ، اختلال خواب ، پروژه های عمرانی