خطر افت شنوایی ناشی از مواجهه شغلی با حلال های آلی به تنهایی و یا همزمان با صدا: یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 562

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_644

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: افت شنوایی ناشی از کار، امروزه از نگرانی های اصلی متخصصین ایمنی و بهداشت کار بوده و از این رو سازمانهای بین المللی ایمنی و بهداشت شغلی آن را به عنوان یکی از اولویت های پژوهشی قرن بیست و یکم عنوان کرده اند. باتوجه به اینکه در مطالعات مختلف، خطر افت شنوایی کارگران در معرض صدا و حلال های آلی را متفاوت گزارش کرده اند،مطالعه حاضر با هدف بررسی برآورد کمی ارتباط بین مواجهه شغلی با ترکیبی از حلال های آلی و صدا به تنهایی یا درمواجهه همزمان با یکدیگر با خطر افت شنوایی به روش مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری منظم و مت اآنالیز برگرفته از مطالعات اپیدمیولوژیکی شغلی بود که ریسکافت شنوایی کارگران در معرض حلال های آلی و صدا را گزارش کرده بودند. با جستجو در بانک های اطلاعاتی SID (پایگاهجهاد دانشگاهی)، Magiran ، Irandoc ، PubMed و MEDLINE ، تعداد 15 مقاله با اطلاعات در مورد 7530 نفر که تا اکتبرسال 2014 میلادی در دنیا انجام شده بود، استخراج و نتایج مطالعات با استفاده از مدل اثرات تصادفی متاآنالیز با هم ترکیبشدند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 ارتباط بین خطر افت شنوایی با شدت و مدت زمان مواجهه با صدا و حلالهای آلی، تعداد و نوع حلال ها با متارگرسیون مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار STATA ، نسخه 11انجام شد. در آزمون ناهمگنی میزان p کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در 15 مقاله مورد بررسی، برآورد خطر ابتلا به افت شنوایی (Odds Ratio) در افرادی که با مخلوطی از حلال هایآلی از قبیل تولوئن، زایلن، بنزن و کتون ها مواجهه شغلی داشتند، 2/05 (فاصله اطمینان 95%: 2/9-1/44) تعیین شد و برای افرادی که به طور همزمان با صدا و حلال های آلی مواجهه شغلی داشتند، 2/95 (فاصله اطمینان 95%: 4/17-2/1) برآورد شد.نتیجه گیری: بر اساس آنالیز داده های موجود، شواهدی از افزایش خطر ابتلا به افت شنوایی حتی برای افرادی که در معرضغلظت های پایین حلال های آلی در محیط کار قرار داشتند، وجود داشت. علاوه بر این پیشنهاد شد که زمانی که افراد به طورهمزمان با حلال های آلی و صدا مواجهه دارند، خطر افت شنوایی می تواند در مقایسه با مواجهه تنهایی به هر یک از اینعوامل، بیشتر افزایش یابد. نتایج این تحقیق می تواند این آگاهی را در بین کارشناسان و تصمیم گیران بهداشت حرفه ایافزایش دهد که مقادیر استاندارد مواجهه شغلی تدوین شده که برای هر یک از حلال ها به طور جداگانه تنظیم شده اند برایحفاظت از افت شنوایی کارگران در مواجهه ترکیبی با آلاینده ها، موثر نیست.

نویسندگان

مریم هرمزی

استادیار دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

جاوید دهقان حقیقی

استادیار دانشگاه علوم پزشکی زاهدان