اندازه گیری عوامل زیان آور استرس شغلی محیط کار در بخش های درمانی بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 775

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_695

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: استرس شغلی به واکنش افراد به موقعیت های شغلی گفته می شود که موجب تاثیر و خروج رفتار افراد از دایرههنجار می شود. تجربه استرس شغلی تاثیرات زیانباری بر سلامت فیزیکی و روانی افراد دارد. مساله مهم دیگر تاثیری است کهاسترس شغلی بر عملکرد سازمان ها دارد. استرس شغلی زمینه ساز غیبت از کار، خروج از سازمان و سوانح حین کار است کهسالیانه هزینه های زیادی را به سازمان ها تحمیل می کند. بر همین اساس شناخت، اندازه گیری و کنترل آن برای هر سازمان ازاهمیت به سزایی برخوردار است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و برروی کلیه پرسنل درمانی (پرستار، ماما، کادر اتاق عمل وبیهوشی) بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان در سال 1396 صورت گرفت. جهت سنجش میزان استرس شغلی از پرسشنامهاستاندارد HSE استفاده شد که شامل 35 سوال در غالب لیکرت 5 گزینه ای (1-2 ضعیف، 2-3 متوسط، 3-4 خوب و 4-5بسیار خوب) با 7 زیرمقیاس: تقاضا، کنترل، حمایت مسئولین، حمایت همکار، روابط، نقش و تغییر می باشد. قبل از توزیعپرسشنامه ها توضیحات درخصوص هدف مطالعه و محرمانه باقی ماندن پاسخ افراد ارائه شد. داده ها با نرم افزار SPSS18 موردتحلیل قرار گرفت و درغالب جدول و نمودار ارائه شد.یافته ها: در مجموع 182 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به انالیز و نمودار استرس شغلی در بخش درمانی، بالاتریننمره مربوط به زیرمقیاس نقش (: درک درست نقش های شغلی کارکنان) با میانگین نمره 4/35 و پایین ترین نمره مربوط بهتقاضا (:چیزی که کار از شما تقاضا می کند و در واقع همان چیزی است که کار بر شما تحمیل می نماید و شما برای انجام آناستخدام شده اید) با میانگین نمره 2/99 بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها بیشترین عامل ایجاد استرس شغلی در پرسنل درمانی مربوط به زیرمقیاس تقاضا می باشد.ارتقاء شاخص های رفاهی فضای کاری و استراحت، منظم کردن برنامه کاری شاغلین، بهبود روابط بین سازمانی می تواند درکاهش استرس شغلی موثر باشد. همچنین شناسایی پرسنل آسیب پذیر که مستعد ابتلا به درجات بالاتری از استرس میباسند، شناسایی اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، کم خوابی در شاغلین و اقدام به درمان آن ها و فراهم کردن زمینهحمایت روانی و اجتماعی از فرد شاغل، گسترش روابط مشارکتی پرسنل در انجام وظایف، دخالت آن ها در تصمیم گیری ها،تلاش برای برطرف کردن مشکلات آن ها در کنترل استرس شغلی نقش چشمگیری دارد و می تواند بسیار موثر باشد.

نویسندگان

آسیه سنگ برگان

کارشناس پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

میترا عابدی

کارشناس پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

شیما نیک بخت

کارشناس پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

مینا کریم زاده

کارشناس پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

ناصر عباسیان

کارشناس پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان