بررسی استرس شغلی در پرسنل بیمارستان به روش OSIPOW در سال 1396

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 601

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_725

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: استرس شغلی، یکی از شایع ترین عوامل زیان آور در محیط های کاری و یکی از عوامل مهم در کاهش بهرهوری در سازمان ها محسوب می شود و دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی، روانی و رفتاری است. این مطالعه با هدفتعیین میزان استرس شغلی و عوامل موثر بر آن در پرسنل بیمارستانی در شهر شیراز انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی _ تحلیلی بر روی 248 نفر از پرسنل بیمارستانی در شهر شیراز در سال1396 با استفاده از پرسش نامه OSIPOW صورت پذیرفت. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و شاخص هایاسترس شغلی است که در 6 بعد استرس شغلی (بار کاری نقش، بی کفایتی نقش، دوگانگی نقش، محدوده نقش، مسئولیتپذیری و محیط فیزیکی) طبقه بندی گردیده است. علاوه بر آن استرس شغلی به 4 طبقه استرس کم، استرس کم تا متوسط،استرس متوسط تا شدید، استرس شدید تقسیم گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون های آماری از نرم افزار SPSS 19 استفاده شد.یافته ها: 1/2% از جمعیت تحت مطالعه استرس کم (با فراوانی 2 نفر) و 23/4% استرس کم تا متوسط (با فراوانی 58 نفر) و 66/5% استرس متوسط تا شدید (بیشترین فراوانی مربوط به این گروه است 165 نفر) و 8/9% کارکنان استرس شدید (با فراوانی 22 نفر) داشتند. میانگین نمره کل استرس شغلی در بین دو گروه زن و مرد اختلاف معنیداری داشت (p=0.01) ومیانگین استرس در زنان بیشتر از مردان بود، همچنین میانگین نمره کل استرس شغلی در بین دو گروه مجرد و متاهلاختلاف معنی داری داشت (P=0/01) و میانگین استرس در مجردها بیشتر از متاهلین بوده است. میانگین نمره کل استرسشغلی در بین گروه های مختلف با بعضی از عوامل مختلف از قبیل سطح تحصیلات، سابقه کار، بخش های مختلف بیمارستانو سن اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین میانگین نمره عاملتنش زا مربوط به مسئولیت پذیری (29/8)، بارکاری (29/1) وبی کفایتی نقش (29) بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین عوامل استرس زا مربوط به مسئولیت پذیری، بارکاری و بی کفایتینقش می باشد. لذا توصیه می گردد از توانمندی های بالقوه کارکنان در ارائه خدمات به افراد جامعه استفاده نمایند و هر نفر رابا توجه به توانایی های موجود در وی در محل مناسب و مورد علاقه اش قرار دهند و مسولیت بیش از حد از افراد توقع نداشتهباشند. هم چنین، شاخص های ارائه شده در این تحقیق باید به طور دورهای کنترل شوند تا عملکردهای مدیریتی اثربخشبرای کاهش استرس شغلی مورد ارزیابی قرار گیرند.

نویسندگان

حسین جعفری

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای بیمارستان شهرستان شیراز ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مریم انتظام

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای بیمارستان شهرستان شیراز ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

غلامحسین حلوانی

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای بیمارستان شهرستان شیراز ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

پیمان خالقی ده آبادی

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای بیمارستان شهرستان شیراز ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

محسن حسامی آرانی

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای بیمارستان شهرستان شیراز ، دانشگاه علوم پزشکی شیراز