بررسی و مقایسه خواص محافظتی کامپوزیت های پلیمری، شامل درصدهای مختلف آلیاژ مغناطیسی (Fe(50)Co(50، در برابر امواج الکترومغناطیس

در این پژوهش، نمونه های کامپوزیتی زمینه وینیلاستر با افزودن 10 تا 60 درصد وزنی پودر مغناطیسی نرم (Fe(50)Co(50 که با روش آلیاژسازی مکانیکی تولید شده بود، تهیه شدند. آنالیز فازی، تغییرات مورفولوژیک و رفتار مغناطیسی پودر تولیدی به ترتیب با روش تفرق اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی و VSM مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از XRD پودرهای آسیاکاری شده نشان داد که پس از 8 ساعت آسیاکاری، کبالت در شبکه bcc آهن حل شده و فرایند آلیاژسازی آغاز میشود. نتایج حاصل از آنالیز VSM نشان داد که مغناطش اشباع پودر تولیدی به طور پیوسته با افزایش زمان آسیاکاری افزایش می یابد در حالیکه میدان پسماند زدای مغناطیسی در ساعات اولیه آسیاکاری افزایش یافته و بعد از آن روند کاهشی در پیش میگیرد. جهت بررسی خواص حفاظتی نمونه های کامپوزیتی، آنالیز Vector Network Analyzer انجام شد. نتایج حاصل از این تست نشان داد که مکانیزم اصلی محافظت اتلاف جذبی است. افزایش درصد وزنی پودر (Fe(50)Co(50 در نمونههای کامپوزیتی، باعث افزایش محافظت مؤثر کل شده و بیشترین مقدار محافظت مؤثر به نمونه حاوی 60 درصد وزنی (Fe(50Co(50 تعلق داشته و برابر با 36/5dB- است. این کامپوزیت را می توان به عنوان یک ماده محافظ مناسب در محدوده فرکانسی GHz 12-8 مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

امواج الکترومغناطیس ، آلیاژسازی مکانیکی ، آلیاژ (Fe(50Co(50 ، کامپوزیت پلیمری