بررسی اثرات ارتفاع پاشنه کفش در فعالیت عضلات همسترینگ و کوادریسپس در افراد مبتلا به کندرومالاسی پاتلا در مقایسه با گروه کنترل حین بالارفتن از پله

مقدمه: پوشیدن کفش های پاشنه بلند، باعث جابه جایی بیشتر وزن به طرف داخل زانو و افزایش گشتاور اداکشن و همچنین افزایش زاویه ی فلکشن در مرحله ی تماس پا با زمین میشود که خود باعث افزایش نیروهای فشارنده در مفصل تیبیوفمورال و پاتلوفمورال شده و در طولانی مدت باعث تغییرات تخریبی در زانو میشود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ارتفاع پاشنه کفش در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات همسترینگ و کوادریسپس در افراد مبتلا به کندرومالاسی پاتلا در مقایسه با گروه کنترل سالم حین بالارفتن از پله میباشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مطالعه بالینی با طرح مشاهدات تکراری بر روی 30 فرد سالم و 30 فرد مبتلا به کندرومالاسی پاتلا میباشد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات کوادریسپس داخلی، کوادریسپس خارجی، همسترینگ داخلی و همسترینگ خارجی در سه وضعیت )پابرهنه، پاشنه 4 سانتیمتر، پاشنه 10 سانتیمتر( حین بالارفتن از پله ثبت گردید. مراحل بالارفتن از پله با استفاده از دستگاه فورسپلیت ثبت شد. همچنین حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک جهت نرمالسازی دادهها با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک داینامومتر محاسبه شد. همانقباضی عضلات نیز با استفاده از فرمول بدست آمد. نتیجه گیری: وجود ضعف در عضلات واستوس مایل داخلی و واستوس خارجی و افزایش فعالیت عضلات همسترینگ حین فعالیت استفاده از پله و همینطور کاهش همانقباضی داخلی و خارجی در افراد مبتلا به کندرومالاسی پاتلا با افزایش ارتفاع پاشنه میتواند نشان دهنده ی این باشد که تحت تاثیر این کفشها اختلال عملکرد عضلات اطراف زانو در مبتلایان به کندرومالاسی پاتلا تشدید میشود.

کلیدواژه ها:

ارتفاع پاشنه ، کندرومالاسی پاتلا