برنامه ریزی توسعه جامع عشایری ایران از دیدگاه توسعه پایدار

زندگی عشایری مبنای اکولوژیکی ، اقتصادی، اجتماعی و تاریخی دارند ضروری است در برنامه ریزی توسعه جامع عشایری به تمامی مولفه های تاثیر گذار جامعه عشایری و همچنین به جایگاه نظام برنامه ریزی عشایری در ارتباط با نظام برنامه ریزی ملی- منطقه ای- ناحیه ای- شهری و روستایی توجه گردد سپس برنامه راهبردی ، ساختاری و اجرایی تدوین گردد و در این راستا خط مشی اصولی حاکم بر تحلیل وضع موجود و برنامه ریزی نیز باید با نگرش سیستمی انجام بگیرد. بر اساس این نگرش است که تمام مولفه های نظام محیط طبیعی و اکولوژیکی و نظام انسان ساخت در ارتباط با هم مورد تجزیه و تحلیل قرار نی گیرند و رهنمودهای ارائه شده نیز با جغرافیای ادراک رفتاری و محیطی و ساختار مدیریتی منطبق خواهد بود . لذا در این مقاله ضمن بررسی و تحلیل چالش های وضع موجود در ابعاد مختلف و مولفه های متفاوت مدیریتی، اجتماعی، زیست محیطی، اقتصادی و ... رهنمودهای برنامه ریزی توسعه جامع عشایری با تاکید بر توسعه پایدار ارائه شده است نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت از نوع توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه پایدار ، جامعه عشایری ، نگرش سیستمی