احکام و مبانی اقرار و شهادت و شرایط رجوع از آن ها

در میان ادله اثبات دعوی اقرار و شهادت از جایگاه بالایی بر خورداراند ، به طوری که هم در نظامهای حقوقی جهان و هم در اکثر ابواب فقه اسلامی کاربرد وسیعی دارد. با توجه به حساسیت مسأله دماء و اعراض و لزوماحتیاط در این دو و از جهت تعداد اقرار و تعداد شهود و جواز رجوع از اقرار و شهادت ، احکام خاصی را به خود اختصاص داده است که باید به آن ها پرداخته شود. در قانون مجازات اسلامی در باب حدود و قصاصاقرار و شهادت از کاملترین و قوی ترین دلایل شناخته شده است. هر چند اقرار و شهادت از مهمترین دلایل اثبات دعاوی شمرده شده منشاء اثر می باشد ،اما با وجود این ممکن است اقرارکننده یا شاهد از اقرار یاشهادت خویش رجوع نمایند. انکار بعد از اقرار و شهادت در امور کیفری و حقوقی احکام جداگانه ای دارد . اگر مقر یا شاهد ادعا کند اقرار یا شهادت وی صحیح نبوده و برخلاف واقع می باشد ، باید آن را با دلیل اثباتنماید. در واقع وقتی شاهد از شهادتی که ادا کرده یا مقر از اقرار خود رجوع کند بسته به اینکه چنین رجوعی چه اثری نسبت به اعتبار اقرار و شهادتی که ادا شده است، دارد وهمچنین با توجه به قبول یاعدم قبول رجوع در شهادت تکلیف مجازات مشهودعلیه که به واسطه شهادت شهود ثابت شده است چیست ؟ و اینکهرجوع از اقرار و شهادت در امور کیفری ازاین نظر که در نزد فقهای اسلامی وحقوق موضوعه تا چه اندازه ودرچه مرحله ای از دادرسی مورد توجه قرارمی گیرد می تواند احکام متفاوتی در پی داشته باشد که در این پژوهش در حد امکان به این موضوع پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

اقرار ، شهادت ، رجوع از اقرار ، رجوع از شهادت