انعقاد قراردادازطریق سیستم های خودکار

جهان شمول شدن تجارت الکترونیکی امری غیرقابل انکار و پیوستن به این شیوه که تجارت را تسهیل و روابط را سرعت می بخشد یکی ازنیازهای مهم است دراین میان تشکیل قراردادهای الکترونیکی توسط سیستم های اتوماتیک نقش عمده ای را ایفا می کند زیرا وجود اینترنت یا شبکه های دیگر ازچندرایانه امکان انعقاد قراردادرا ازطریق سیستم هایی که بدین منظور و بدوندخالت نیروی انسانی طراحی میشوند فراهم ساخته است این قرارداد ممکن است ازهردوطرف خودکار بوده یا ایجاب شخص حقیقی به صورت اتوماتیک قبول شود و یا اینکه ایجاب ازطرف سیستم و قبول ازطرف شخص حقیقی صورت گیرد دراین تحقیق به بررسی چنین قراردادهایی پرداخته میشود و سپس صحت تشکیل چنین قراردادهایی را ازنگاه حقوق ایران و براساس قانون تجارت الکترونیکی مصوب سال 1382 مورد بررسی قرار میگیرد

کلیدواژه ها:

قراردادهای اتوماتیک ، قراردادهای خودکار ، نمایندگی هوشمند ، نمایندگی الکترونیکی