اثر بخشی بازی درمانی بر افزایش حافظه کوتاه مدت شنیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی بازی درمانی بر افزایش حافظه کوتاه مدتشنیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شهرستان تاکستان در سال 97-98بود. طرح این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی گروه گواه و در چهارچوبیک طرح پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و گواه اجرا شد. بدینمنظور، 40 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی امیدشهرستان تاکستان (با دامنه سنی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا 75) به روشنمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به دو گروه آزمایش و گواهبه صورت تصادفی تقسیم گردیدند. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و توالیحرف و عدد وکسلر 4 کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و پس از اتمامبازی درمانی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و با استفاده از تحلیل کوواریانس باسطح معناداری (P<0/05) تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بازی درمانی باعث افرایش حافظه شنیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر می شود؛ بنابراین، در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان می توان از بازی های حرکتیدر مدل شینداری جهت تقویت حافظه کوتاه مدت استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، حافظه شینداری ، کودکان کم توان ذهنی