اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر رفسنجان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطعمتوسطه دوره اول شهر رفسنجان انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی است که در آن از پیش آزمون، پس آزمون با گروهآزمایش و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر رفسنجان است که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه بر اساس نوع تحقیق تعداد 30 دانش آموز پسر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15نفری تقسیم شدند. روش نمونه گیری بدین صورت بود که با مراجعه به آموزش و پرورش شهر رفسنجان، سه مدرسهپسرانه دوره اول متوسطه به صورت تصادفی انتخاب و سپس از هر مدرسه یک کلاس و از هر کلاس 10 دانش آموز بهصورت تصادفی انتخاب شدند. هر 2 گروه قبل و بعد از اجرای فرآیند آموزش به پرسشنامه سازگاری تحصیلی کلارک وهمکاران (1976) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روشهای آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد، تحلیل کواریانستجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد راهبردهای هیجان مدار بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه درسطح P<0/01 تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای هیجان مدار ، سازگاری تحصیلی ، دانش آموزان