بررسی ارتباط بین مقاومت به سرمازدگی و گموز باکتریایی درآلبالو و گیلاس

در این تحقیق ارتباط بین مقاومت به سرمازدگی و گموز باکتریایی با عامل Pseudomons syringae. pv. Syringae در 20 رقم و ژنوتیپ آلبالو و گیلاس مورد بررسی قرار گرفت. به منظور ارزیابی مقاومت به گموز باکتریایی از روش شاخه بریده در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. به منظور ارزیابی مقاومت به سرمازدگی، از هر رقم 15 شاخه دو ساله خواب (بهمن ماه) تحت تیمار سرمایی زیر قرار گرفتند: 8 ساعت در سردخانه با دمای صفر درجه سانتیگراد، یک ساعت در دمای 10- درجه سانتیگراد، سپس هر ساعت، 2 درجه از دمای فریزر کاسته تا به 24 - درجه سانتیگراد رسانیده شد. مدت نگهداری در این دما 4 ساعت به طول انجامید و سپس با روند معکوس، مجددا دما به 10 - درجه سانتیگراد رسانیده شد. سپس شاخه ها از فریزر خارج و پس از قرار دادن در سردخانه، به مدت 6 ساعت در دمای محیط قرار داده شدند. در این مرحله پس از جدا کردن فلس جوانه ها و تراشیدن پوست شاخه ها، جوانه ها و شاخه ها از نظر تغییر رنگ از سبز به قهوه ای بررسی شدند. همچنین پس از تیمار سرمایی فوق، درصد هدایت الکتریکی در شاخه ها و جوانه ارقام بررسی شد. بر اساس نتایج، در صد شاخه های آسیب دیده (بر اساس تغییر رنگ) و درصد هدایت الکتریکی در ارقام مختلف متفاوت بود. بین درصد هدایت الکتریکی شاخه با جوانه همبستگی مثبت (ضریب 0/716) وجود داشت. درصد شاخه های تغییر رنگ داده با درصد هدایت الکتریکی شاخه و جوانه همبستگی مثبت (ضرایب به ترتیب 0/752 و 0/558) نشان داد. اما بین درصد سرمازدگی و شدت گموز باکتریایی ارتباطی مشاهده نشد. بر این اساس، به نظر می رسد مقاومت به سرمای زمستانه عامل اصلی تعیین کننده مقاومت به گموز باکتریایی نباشد.

کلیدواژه ها:

گیلاس ، آلبالو ، گموز باکتریایی ، سرمازدگی ، هدایت الکتریکی