مروری بر سمیت سدیم ومکانیسم های فیزیو لو ژیک مقابله با آن در گیاهان زراعی

براساس اعلام فائو بیش از 831 میلیون هکتار از اراضی جهان متاثر از شوری هستند . این سطح معادل 6% از کل اراضی جهان است. که تا سال 2050؛ 57% افزایش خواهد یافت. از حدود 230 میلیون هکتار از اراضی آبی جهان، 77 میلیون هکتار ( 30 %) تحت تنش شوری هستند.ترکیبات معرف شوری آب وخاک غالبا شامل کاتیون های کلسیم ((++)Ca)، منیزیم ((++)Mg)، سدیم ((+)Na) و انیون های کلر ((-)Cl)، سولفات ((-)CO4) و بی کربنات ((-)HCO3) می باشد. در سال های اخیر نسبت به نژادی گیاهان زراعی در برابر شوری توجه بیشتری صورت گرفته است.در میان عمومیترین تاثیرات شوری در رشد گیاهان، محدودیتی است که (+)Na و (-)Cl در رشد و نمو گیاهان ایجاد میکنند فراوانترین و ارزانترین یون در خاک های شور (+)Na و (-)Cl است، اما هر دو این یون ها برای سیتوزل سمی هستند . در اندام هوایی، تجمع زیاد (+)Na سبب بروزدامنه وسیعی از مشکلات اسمزی و متابولیکی در گیاه میشود. در زمان بروز تنش شوری ناشی از +Na، خسارت وارده به برگها همواره بسیار بیشتر از ریشه ها است عمدتاً، (+)Na در مقادیر بیش از 100mm شروع به جلوگیری از فعالیت عمده آنزیمها می کند. غلظت های مضر (-)Cl هنوز بخوبی شناخته نشده است، اما احتمالاً مشابه حدود مربوط به (+)Na می باشد. مکانیسم های تحمل به شوری به دو گروه عمده تقسیم می شوند: گروهی که ورود نمک به گیاه را به حداقل می رسانند و گروهی که غلظت نمک در سیتوپلاسم را به حداقل می رسانند. این تحقیق به منظور بررسی راه های مناسب کاهش اثرات مخرب سدیم انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، یون سدیم ، تنش اسمتیک ، تحمل ، سیتوزول ، به نژادی