تأثیر آسکوربات و جیبرلین بر میزان فعالیت آنزم کاتالاز ریشه و اندام هوایی گیاه دارویی شنبلیله (.Trigonella foenum graecum L) در سطوح مختلف تنش شوری

توسعه شوری از جمله بزرگترین اثرات نامطلوب تغییر اقلیم به شمار می رود که خود به عنوان یک تهدید موجب بروز خشکی فیزیولوژیکی، نابودی ماده آلی و میکروارگانیسم ها در خاک شده و ورود یون های نامطلوب به داخل گیاه باعث کاهش عملکرد و در نهایت نابودی گیاه می شود. امروزه محلول پاشی ترکیباتی نظیر آسکوربیک اسید و جیبرلین در غلظت های خاص توانسته است به عنوان یک پدافند غیر عامل موجب مقابله گیاهان با این تنش گردد. در پژوهش حاضر اثر تنش شوری و برهمکنش آن با آسکوربیک اسید و جیبرلیک اسید بر میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در گیاه دارویی شنبلیله (.Trigonella foenum graecum L) در شرایط گلخانه ای، به صورت فاکتوریل و در قالب کاملاً تصادفی با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. به طوری که گیاهان پنج هفته پس از جوانه زنی تحت تیمار غلظت های مختلف کلرید سدیم (0، 30، 60 و 90 میلی مولار)، آسکوربات (0، 3 و 6 میلی مولار) و جیبرلین در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد ( 0و 2 میلی مولار) قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد تمامی اثرات ساده، دوگانه و سه گانه عوامل آزمایشی بر میزان فعالیت کاتالاز معنی دار گردیدند. مقایسه میانگین اثر ساده عوامل آزمایشی نشان داد که با افزایش شوری میزان فعالیت کاتالاز به ترتیب حداکثر تا (1/06μmoL H(2)O(2)/min و 1/52) در ریشه و اندام هوایی افزایش یافت. استفاده از آسکوربات میزان فعالیت کاتالاز را در ریشه و اندام هوایی (0/47μmoL H(2)O(2)/min و 0/43 ) کاهش داد ، همجنین محلول پاشی جیبرلین باعث نزول فعالیت این آنزیم در ریشه و اندام هوایی (0/7μmoL H(2)O(2/min و 0/51) گردید. اثر متقابل سه گانه شوری، آسکوربات و جیبرلین نشان داد که بیشترین میزان فعالیت این آنزیم در شوری 90 میلی مولار و عدم کاربرد آسکوربات و جیبرلین در ریشه و اندام هوایی حاصل گردید (1/8μmoL H(2)O(2/min و 1/72).

کلیدواژه ها:

آسکوربات ، جیبرلین ، شنبلیله (.Trigonella foenum graecum L) ، کاتالاز ، کلرید سدیم