تاثیر کود بیولوژیک مایکوریزا به همراه کود شیمیایی فسفر بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم (رقم سرداری) در استان کرمانشاه

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 575

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPDA01_0970

تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393

چکیده مقاله:

بهبود جذب عناصر غذایی با روش های زیستی، از اصول کشاورزی پایدار بوده و یکی از راه های تثبیت و افزایش عملکرد می باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثر قارچ مایکوریزا به عنوان کود بیولوژیک در سطوح مختلف کود شیمیایی فسفر بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم سرداری انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان کنگاور اجرا گردید. تیمارها شامل مصرف کود شیمیایی فسفر در سه سطح (میزان مصرف رایج منطقه = 100 کیلوگرم)، ( 25 % بالاتر از مصرف رایج منطقه = 125 کیلوگرم)، ( 25 % پایین تر از مصرف رایج منطقه = 75 کیلوگرم)، و تیمار مایکوریزا در دو سطح (مصرف و عدم مصرف) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم سرداری تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفتند. بطوریکه اثر مایکوریزا و فسفر به تنهایی بر روی صفاتارتفاع بوته و تعداد سنبله در بوته معنی دار نشدند. ولی در تاثیر متقابل مایکوریزا و فسفر، ارتفاع بوته و تعداد سنبله در بوته بطور معنی داری افزایش یافت. در صفت تعداد سنبلچه در سنبله تیمار مایکوریزا معنی دار نشده و تیمار فسفر و تاثیر متقابل مایکوریزا و فسفر معنی دار گردید. همچنین عملکرد دانه در تیمار کودی مایکوریزا معنی دار نشده و در تیمار های فسفر و تاثیر متقابل مایکوریزا و فسفر بصورت معنی دار افزایش یافت. به طور کلی با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش می توان انتظار داشت که استفاده توام مایکوریزا و فسفر در سطح 25 % پایین تر از مصرف رایج منطقه و استفاده از فسفر به تنهایی در سطح 25 % پایین تر از مصرف رایج منطقه جذب دیگر عناصر غذایی را بهبود بخشیده و در نهایت باعث پایداری و افزایش عملکرد شد.

نویسندگان

صفورا حسن آبادی

دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

منصور سراجوقی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

امین فرنیا

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

ابراهیم رجایی

کارشناس زراعت و اصلاح نباتات