اثر ورمی کمپوست، اسید هیومیک و قارچ میکوریزا بر شاخص های فیزیولوژیک لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata)

به منظور مطالعه تاثیر کود های ورمی کمپوست، اسید هیومیک و قارچ میکوریز ا بر شاخص های فیزیولوژیک در گیاه لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata)، پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شاهرود در سال زراعی 91-90 با استفاده از طرح فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با دوازده تیمار و سه تکرار به اجرا در آمد. فاکتور های آزمایش به صورت قارچ میکوریزا (تلقیح و عدم تلقیح)، ورمی کمپوست (0، 3 و 6 تن در هکتار) و اسید هیومیک (عدم مصرف و مصرف اسید هیومیک) در نظر گرفته شدند. 56 روز پس از کاشت بوته های لوبیا پشم بلبلی به حداکثر میزان شاخص سطح برگ در طول دوره رشد رسیدند که این موضوع در همه ی تیمارها مشاهده شد. در خصوص ورمی کمپوست، در این زمان بیشترین شاخص سطح برگ از مصرف 3 تن ورمی کمپوست بدست آمد. این در حالی است که، میزان سرعت رشد گیاه در تیمار شاهد کمتر از زمان کاربرد اسید هیومیک و به دست آمد. نتایج مقایسه میانگین ها مب ین آن بود که، ورمی کمپوست موجب افزایش سرعت رشد نسبی، نسبت به تیمار شاهد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که با کاربرد اسیدهیومیک در 98 روز پس از کاشت، تجمع ماده خشک به بالاترین میزان خود رسید. در اواخر فصل رشد کاربرد اسید هیومیک تجمع ماده خشک نسبت به تیمار شاه دکاهش کمتری داشت. با توجه به اهمیت شاخص سطح برگ، آهنگ رشد گیاه، سرعت رشد نسبی و تجمع ماده خشک در افزایش عملکرد می توان نتیجه گرفت که بخش عمده ای از عملکرد دانه مربوط به بهبود شاخص های فیزیولوژیک ذکر شده می باشد.

کلیدواژه ها:

ورمی کمپوست ، اسید هیومیک ، قارچ میکوریزا و لوبیا چشم بلبلی