مطالعه تأثیر تنش خشکی دورهای و شوری آب دریای خزر بر اجزای عملکرد بیولوژیک گندم در شرایط گلخانه ای

دریای خزر با داشتن هدایت الکتریکی پایین نسبت به آب دیگر دریاهای آزاد و اقیانوس ها حائز اهمیت است که استفاده از آن به عنوان آبیاری تکمیلی در کشاورزی می تواند به عنوان یکی از راهکارهای مقابله با کمبود آب در این بخش مطرح شود. بر این اساس پژوهشی در دانشگاه علوم کشاورزی گرگان به صورت فاکتوریل در قالببلوک کامل مشتمل بر 20 تیمار در سه تکرار با هدف بررسی تأثیر تنش خشکی و شوری ناشی از آب دریای خزر بر اجزای عملکرد بیولوژیک در پاییز 1390 انجام شد. تنش آبی دورهای درچهار سطح شامل تنش مرحله اولیه، توسعه، میانی و نهایی اعمال گردید و تنش شوری ناشی از آب دریای خزر در 5 سطح آبیاری با آب معمولی، 25، 50، 75 و 100 درصد آب دریایخزر که شوری آنها 0/5، 4/1، 11/1، 18/11، 25/1 دمی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد تنش آبی و شوری بر وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، وزن خشک کاه در سطح 1% معنی دار است و با افزایش شوری، عملکرد و اجزای آن کاهش یافت. با توجه به مشکل شوری و کمبود منابع آبی در اکثر نقاط کشور اعمال تنشآبی در مرحله نهایی و نسبت 25 درصد آب دریا برای آبیاری گندم در سواحل دریای خزر پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

شوری ، تنش خشکی ، دریای خزر ، گندم