ارزیابی شاخص توسعه انسانی در روستاهای استان کهگیلویه و بویراحمد (دوره زمانی 85-90)

شاخص توسعه انسانی از سال 1991 میلادی توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد به مرحله اجرا گذاشته شد و از آنپس هر ساله فهرستی از کشورهای جهان را به ترتیب بالاترین تا پائین ترین رتبه ها را در مقایسه با نمودارها و کشورهایدیگر منتشر می کند. شاخص توسعه انسانی به معنای رتبه بندی کشورها از نظر پیشرفتهای توسعه انسانی و متوسطآسودگیهای زندگی است. شاخص توسعه انسانی خود متشکل از سه زیرشاخص امید به زندگی، آموزش و درآمد است. برای رسیدن به اقتصادی پویاهمراه با رشد سریع، باید به تربیت نیروهای انسانی خلاق و آگاه پرداخت و زمینه را برای افزایش طول عمر همراه باسلامتی فراهم کرد. در همین راستا پژوهش حاضر به ارزیابی شاخص توسعه انسانی در روستاهای استان کهگیلویه وبویراحمد می پردازد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از آمار و اطلاعات برگرفته از سازمان آموزش وپرورش ،سالنامه های آماری، مراکز آموزشی و بهداشتی، و سایر ادارات و سازمانهای زیربط استان صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که وضعیت توسعه انسانی در روستاهای استان نسبت به سالهای گذشته بهبود یافته و از 0/446 در سال 1375، به 0/703 در سال 1390 افزایش یافته است یعنی وضعیت توسعه انسانی در استان بهبود یافته است.

کلیدواژه ها:

شاخص توسعه انسانی ، شاخص درآمد ، شاخص آموزش ، شاخص امید به زندگی ، مناطق روستایی