سنجش سطوح پایداری نظام زراعی شالیکاران شهرستان رشت

هدف این تحقیق توصیفی- پیمایشی، سنجش سطوح پایداری نظام شالیکاری شهرستان رشت در ابعاداکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی میباشد. برای تحقق این هدف شاخصهای پایداری در ابعاد اکولوژیکی ( 11شاخص)، اقتصادی ( 11 شاخص) و اجتماعی ( 7 شاخص) پس از مرور منابع مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شالیکاران شهرستان رشت (N=84772)، بود که حجم نمونه با استفاده از جدول کرجی مورگان تعیین گردید (n=380)، که این تعداد با روش نمونه گیری خوشهای، انتخاب شدند و در نهایت 370 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی محتوایی توسط نظرات اصلاحی متخصصین تامین شد و پایایی آن نیز بر اساس آلفای کرونباخ 0/78 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای (SPSS(19 و (Excel(2013 صورت گرفت. رتبه بندی بخش ها براساس پایداری کل و به تفکیک سه بعد اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی با روش تاپسیس انجام شد. نتایج رتبه بندی نشان داد که به ترتیب بخش های خشکبیجار، خمام، رشت، لشت نشا، کوچصفهان دارای سطح پایداری بهتری بودند و در نهایت بخش سنگر نیز در رتبه آخر قرار گرفت. در بعد اکولوژیکی بخش خمام در رتبهنخست قرار گرفت و رتبه آخر را بخش سنگر به خود اختصاص داد. در بعد اقتصادی بخش خشکبیجار در رتبهنخست و رتبه آخر را بخش سنگر به خود اختصاص داد. در بعد اجتماعی بخش خشکبیجار در رتبه نخست ورتبه آخر را بخش سنگر به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

شاخص ، ابعاد اکولوژیکی ، ابعاد اقتصادی ، ابعاد اجتماعی ، تاپسیس