بررسی لزوم ایجاد تشکلهای آب بران و انتقال مدیریت آبیاری به آنها

کشاورزی بر مبنای چند عامل مهم از جمله آب، خاک، انسان و بالاخص مدیریت تمامی این عوامل استوار است. با توجه به راندمان بسیار پایین آب در بخشکشاورزی و آبیاری، ایجاد شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی گام بزرگی در جهت استفاده بهینه از آب کشور است. از آنجایی که عامل اصلی ناکارایی شبکههای آبیاری کشور را باید در ناهماهنگی در بخش مدیریتی و عدم توجه به مسایل فرهنگی و اجتماعی کشاورزان جستجو کرد لذا اجرای این طرحها در صورتیکه با مشارکت کشاورزان صورت پذیرد نه تنها منجر به کاهش هزینه ها توسط کشاورز خواهد شد بلکه بار مالی دولت را نیز کاهش داده و به تدریج می توانبا واگذاری مدیریت نگهداری وبهره برداری به کشاورزان در قالب تعاونی های آب بران گام بزرگی جهت خصوصی سازی برداشت. مشارکت به عنوان یکوسیله مناسب جهت تشویق و ترغیب مردم مخصوصأروستاییان درجهت توسعه وآبادانی مناطق زندگی شان است وباعث می شودکه روستاییان با شوق و اشتیاقبیشتری دربه ثمر رساندن پروژه ها و طرح ها کوشش نمایند و با حس مالکیت طرحها در استفاده و نگهداری صحیح از آنها کوشا باشند عدم توجه و مدیریتصحیح به بخش خصوصی ذینفع در شبکه های آبیاری و زهکشی طرحهای مذکور را با شکست مواجه خواهد ساخت. بطور کلی انتقال مدیریت آبیاری تلاشبرای ساماندهی تشکلهای آبیاری در سطح روستاها، آموزش مدیران آینده، بهسازی ساختار های مورد نیاز و قانونمند سازی قراردادها وتوافق های حاصله بینآب بران و دولت را در بر می گیرد تا با اعمال این تدابیر در جهت توسعه پایدار در بخش کشاورزی و رونق و شکوفایی استعدادهای بالقوه مناطق روستایی باتوجه به پتانسیل های موجود برنامه ریزی گردد.

کلیدواژه ها:

منابع آب ، مشارکت ، تشکل های آب بران ، انتقال مدیریت ، بخش خصوصی ، توسعه پایدار