اسیب شناسی ،مرمت واحیا حمام عمارت حبیبی شهرسنندج

حمام از جمله ابنیه مهم شهری بوده که معمولا0 درمراکز محلات یا در مجاور راسته های بازار و یا گذرهای اصلی احداث می شده است . از دوره های پیش از اسلام آثار به جا مانده از حمام های خصوصی در کاخ تخت جمشید (دوره هخامنشی) و کاخ آشور( دوره اشکانی) یافت شده است . ولی تکوین حمامهای سنتی به گونه ای که تا پیش از سیستم لوله کشی جدید شهری مورد استفاده مردم قرار می گرفته است به دوره اسلامی بر می گردد. واژه گرمابه مرکب از دو کلمه گرما وآبه است. در اینجا آبه به معنی آب نیست یا به عبارتی گرمابه به معنی آب گرم نیست بلکه آبه به محل ساختمان گفته می شده ، مثل سردآبه (ساختمان سرد ) و گورابه (یعنی قبرستان یا مقبره) ، در گذشته شستشوی معمولی به صورت حاضر نبوده است . گرمابه ساختمانی گرم با ظرفی بزرگ بنام آبزن (خزینه ) بوده است ازآن جهت که آب را مقدس می شمردند و نمی خواستند آنرا آلوده کنند آب استفاده شده بعد از استحمام روی زمین یابه آسمان پاشیده و به هیچ عنوان آنرا وارد آب پاک نمیکردند.نتیجه این پژوهش گویای این است که گر چه حفاظت واستحکام بخشیدن به یک بنا،اولین اقدام حیاتی در حفظ ان است ولی حضور دایمی انسان نیز نقش بسیار مهمی در تحکیم ونگهداری کالبد بنا ابفا می کند؛ همچنین به دلیل دقت معماران گذشته در انتخاب وبهره گیری از دانش سازه ای ومصالح مناسب برای ساخت آن به یقین باز گرداندن کاربردی پیشین حمام به صورت معاصر سازی می تواند بهترین روش برای حفظ کالبد چنین بنایی در کنار اصالت آن باشد.