روش های تحلیل برگشتی در فضاهای زیرزمینی

امروزه با افزایش جمعیت شهری و با صنعتی شدن کلان شهرها نیاز به توسعه ی حمل ونقل های شهری، گسترش تاسیسات زیربنایی و همچنین نیاز روزافزون به مواد معدنی و کاهش ذخیره های سطحی بعلاوه پیش بینیهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در اغلب شهرها باعث توجه فزاینده ای به گسترش و بهرمندی از فضاهای زیرزمینی شده است. بنابراین اجرا و ساخت فضاهای زیرزمینی، حتی در کنترل شده ترین شرایط اجرایی، باعث وقوع نشست میشود. نشست بیش از اندازه ناشی از تونلها موجب بروز مشکلاتی در سازههای سطحی و زیرسطحی میشود که در اثر آن خسارتهای جانی و مالی زیادی را به دنبال دارد. به این دلیل اندازه گیری و پایش میزان نشست ناشی از حفاری تونل امری بسیار ضروری است. یکی از اهداف دیگر اندازه گیری نشست، تحلیل برگشتی با هدف یافتن خصوصیات واقعی و بزرگ مقیاس محیط دربرگیرنده فضای زیرزمینی است. روش های تحلیل تغییرشکلها در ژئومکانیک شامل دو دسته مستقیم و معکوس (برگشتی) می شوند. در تحلیل مستقیم، با فرض معلوم بودن خصوصیات ژئومکانیک محیط دربرگیرنده تغییرشکلها پیش بینی میشوند، در حالی که در روش برگشتی با تحلیل تغییرشکلهای رخ داده در واقعیت که توسط ابزارها ثبت شده اند، خصوصیات محیط دربرگیرنده در مقیاس واقعی تخمین زده میشود. بدین منظور از نتایج رفتارسنجی و تکنیک تحلیل برگشتی به عنوان ابزاری کارا برای تخمین مجدد داده های ورودی در حین اجرا و پس از احداث سازه استفاده میشود. از این رو، تحلیل برگشتی میتواند اطلاعات با ارزشی از خصوصیات بزرگ مقیاس محیط ژئومکانیک بدست دهد که در بازطراحی پروژه بسیار حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

تحلیل برگشتی ، پارامترهای ژئومکانیکی ، نشست ، فضاهای زیرزمینی