بررسی عوامل رکود جاذبه های گردشگری دریاچه ی ارومیه و همچنین پیامد های حاصل از خشک شدن آن در چند سال اخیر

دریاچه اورمیه بزرگ ترین و شورترین دریاچه دائمی داخل ایران است که با نام های چی چست و کبودان نیز شهرت داشته است. مساحت تقریبی آن 6222 کیلومتر مربع، طول آن ۱۳۵ تا ۱۵2 کیلومتر و عرض آن از ۱۵ تا ۵2 کیلومتر متغیر است با عمق متوسط 6 متر.میزان شوری این دریاچه در تمام نقاط و در تمام زمان یکسان نیست. حداکثر میزان املاح آن در هنگام پر آبی 002 گرم در لیتر و در تابستان 0٨2 گرم در لیتر افزایش می یابد. به رغم تصور رایج، با وجود شوری زیاد موجودات زنده بسیاری چه به صورت مهاجر و چه بومی در این دریاچه زیست می کنند. در سواحل باتلاقی دریاچه اورمیه، لجنی متعفن وجود دارد که به صورت خمیر سیاه رنگ دیده می شود و روی آن قشر سفید رنگی از املاح اکسید نشده وجود دارد قشر اخیر در نتیجه تبخیر آب دریاچه به وجود آمده است. لجن سیاه رنگ که خواص درمانی دارد دارای ترکیبات گوگردی و به ویژه سولفید گوگرد است . هدف اصلی از تدوین این مقاله حول محور جوانب و رویکرد های حاکم بر خشکی آن و بر هم خوردن جاذبه های زیبای گردشگری آن و همچنین اثرات و عواقب ناگوار آن بر حیات ساکنان اطراف این دریاچه در گردش است. در این مقاله در صدد هستیم تا با نگاهی واقع بینانه به مساله بر هم خوردن چهره طبیعی و بکر دریاچه و عوامل موثر در آن و همچنین اثرات خشک شدن این در یاچه را مورد مطالعه قرار دهیم

کلیدواژه ها:

اکو توریسم ، در یاچه ارومیه ، پدیده خشک شدن ، مدیریت بحران