فلسفه حقوق و گزارههای حقوق بشر در شعر معاصر فارسی

مجموعه قوانین، مقررات و روابط متقابل اشخاص (حقیقی و حقوقی) در سطوح مختلف که موضوع علم حقوق است در واقع شکل تثبیت شده ارزش ها، شعارها و اندیشه هایی است که در فرهنگ عمومی، دین، هنر و بویژه ادبیات یک جامعه مطرح است .اصطلاح« فلسفه حقوق » به حزه ای اطلاق می شود که تبادل نظرات بین رشته ای فعالانه ای میان نظریه پردازان و منتقدان ادبی وجود دارد (مایکل پین، 1383 : 451 ) بنابراین مهمترین :منبع در بررسی فلسفه حقوق، ادبیات آن جامعه است که تجلی گاه فرهنگ ، اندیشه ، ارزشهای دینی و انسانی آن است.تأمل در ادبیات فارسی نیز نشان می دهد که ادبیات فارسی محمل ارزشهای انسانی والایی است که در فلسفه حقوق ،گسترش فرهنگ دادگری و وضع قوانین عادلانه معتبر است و در این میان شاعران به عنوان یک گروه مرجع مهم جامع ه تحت تأثیر گسترش ارتباطات، مکاتب فکری نوین، ارتقای تفکر بشری ، وجود نهادهای سیاسی و فرهنگی بین المللی و حرکت پیوسته جوامع به سوی تحقق جامعه جهانی توجه ویژه ای بهحقوق انسانی داشته اند و وجوه متفاوت و متنوعی از حقوق طبیعی،حقوق مدنی و سیاسی و اصل برخورداری را در شعر خویش به تجلی گذارده اند .شاید یک چشم انداز معنای شعر متعهد نیز تا حدی همین است شاعران معتقد ومتعهد به رسالت انسانی، اخلاقی و اجتماعی برای شعردر واقع به حوزه فلسفه حقوق وارد می شوند؛ حمایت از حقوق زنان و کودکان،آزادی، مساوات، حق انتخاب، حق آموزش، برخورداری از رفاهنسبی و عدالت اجتماعی و اقتصادی و ... شعر معاصر نشان دهنده پیوندهای گستردهادبیات و حقوق است که باید در بهبود وضعیت حقوقی جامعه مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر ، حقوق بشر ، فلسفه حقوق