تحلیل روانشناختی رنگ در قصاید خاقانی

افضل الدین بدیل خاقانی شروانی یکی ازسخنوران قوی طبع وصاحب سبک سده ی ششم وبزرگترین شاعر قصیده سرای زبان فارسی است ؛ نقاش چیره دستی است که زیباترین تابلوها را در قصاید خود به تصویر کشیده است و به عنوان شاعر ترکیب ساز و تصویرآفرین معروف شده است.رنگ یکی از عناصر بنیادین در خلق تصویرهای بدیع و ترکیبهای زیبای قصاید اوست. خاقانی شاعری حساس و زود رنجی است که به شدت تحت تأثیر وقایع روزگار خود بوده و چهره ی تاریک و افسرده ی زندگی ، در اشعار او بازتاب گستردهای دارد ؛ لذا ، بسامد رنگهای تیره در قصاید او نسبت به رنگهای دیگر بالاترست. از آنجاکه عنصررنگ و مفاهیم مربوط به آن در یک اثر ادبی با احساس و ادراک خالق آن اثر پیوند دارد و بیانگر حالات عاطفی و خواسته های درونی شاعر است ؛ دراین پژوهش سعی شده است با تحلیل رنگ از دیدگاه روانشناختی در قصاید خاقانی ، شناختبیشتری نسبت به اندیشه ها و حالات درونی شاعر پیدا شود.

کلیدواژه ها:

رنگ ، قصاید خاقانی ، خاقانی ، تحلیل روانشناختی