روان شناسی شخصیت سلطان مسعود غزنوی و بوسهل زوزنی در تاریخ بیهقی

تاریخ بیهقی از متون تاریخی وروایی و مهم نه تنها در حوزه تاریخ، بلکه درادبیات ایران زمین است. تاریخ بیهقی آینه تمام نمای تاریخ زمان خود میباشد که با نثری شیوا و سلیس نگاشته شده است و دربردارنده واژگان غنی زبان و ادب فارسی است. به عبارتی پیوند ادب و تاریخ و آمیزه این دو با هم،این کتاب را در شمار گنجینه های ادبی مشرق زمین قرار داده است. ابوالفضل بیهقی درتاریخ خود به روایت کامل کسان،جای ها، رویدادها و حوادث با ذکر جزییات می پردازد. او قصه پرداز چیره ایست و بخصوص در مورد کسان،آنچنان ماهرانه شخصیت ها را پرداخته و زیر و بم زندگی آنان را به تصویر می کشد که خواننده نه تنها به زندگی عادی او کاملا واقف می شود بلکه در بیشتر موارد به روحیات وافکار باطنی افراد و شخصیت ها بوضوح دست می یازد، واز اینرو است که ازرفتار و حالات و نیات بعضی شخصیت هایی که از نزدیکان پادشاه بوده اند به علتموقعیت خاص ایشان و همراهی آنان با پادشاه وذکر بیشتری ازوقایع ورویدادها درباره آنها و برخورد ایشان در موقعیت های مختلف پرده برداشته می شود. در این مقاله کوشیده ایم با تاریخ بیهقی را از دیدگاه روانشناختی و با تکیه بر دو شخصیت بکاویم. 1 بوسهل زوزنی 2- مسعود غزنوی

کلیدواژه ها:

تحلیل روانشناختی ، تاریخ بیهقی ، مسعود غزنوی ، بوسهل زوزنی