بررسی مقایسه ای و تطبیقی پیامدهای فردی و اجتماعی تحول فکری میان ناصر خسرو قبادیانی و امام محمد غزالی

دگردیسی افکارو ذهنیات و انقلاب حال از مسائلی است که بشر همواره در طول تاریخ دستخوش پیامدهای ناشی از آن است و هنگامی که این حالت بر انسا ن عارض می شود، تمرٌد از آن ثمره ای ندارد جز افسردگی درونی، خود خوری و ضعف فردی و اجتماعی . این حادثه مهیج درونی بسیاری از مردان کوچک و بزرگ ایران و جهان را شکار خود کرده است . انسان هایی همچون بودا، پاسکال،مولانا، عطار، ابراهیم ادهم، سنایی غزنوی،فضیل عیاض، و بسیاری اسطوره های دیگر که خودنمایی این دگرگونی روحی آنان را در مسیر خواسته های جدید و ارض ای نوین فکری پیش برد. مقاله حاضر به نوعی در پی وضوح بیشترر فرایندهای این حوادث ناگهانی است . این که هر شخصیت پس ایجاد این حالت در چه حیطه ای به مبرزات فردی و اجتماعی پرداخته است . جهت پی بردن به این مقولات روند تحول فکری این دو شخصیت به صورت تفکیکی مورد تدقیق قرار گرفت . به شاهد مثال های اخذ شده از آثار این یزرگان نیز گریزی زده شد و در نهایت می توان این گونه برداشت کرد : تحول فکری ناصر خسرو و امام محمد، این دو شخصیت متفکر خراسانی را در جبهه های متفاوت از یکدیگر قرار داد . به طوری که به عنوان نمونه امام محمد را از علوم عقلی همچون فلسفه گریزان ساخت اما ناصر خسرو به سمت این گونه علوم و تألمات عقلی گرایش یافت و بسیاری تفارق های دیگر که در بطن مقاله خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

تحول فکری ، اسماعیلیان ، ناصر خسرو ، امام محمد غزالی ، تعلیم ، تأویل