بررسی رابطه فرسودگی شغلی با عوامل شخصیتی در کارمندان دانشگاه های تبریز

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه فرسودگی شغلی با عوامل شخصیتی در کارمندان دانشگاههای تبریز می باشد. پژوهش حاضر در رده پژوهش های همبستگی- پیش بینی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه های سراسری شهر تبریز بود که تعداد 150 نفر از کارکنان زن و مرد این دانشگاه ها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه شخصیت پنج عاملی نئو NEO-FFI و پرسشنامه فرسودگی شغلی مزلچ استفاده گردید و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین روان آزرده گرایی و فرسودگی شغلی کلی همبستگی معنی دار مثبت (فرمول در متن اصلی مقاله) و بین عامل برونگرایی و نمره کلی فرسودگی شغلی و عوامل مسخ شخصیت و عملکرد شخصی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد (فرمول در متن اصلی مقاله) همچنین عامل دلپذیر بودن با عامل عملکرد شخصی همبستگی مثبت معنی دار دارد (فرمول در متن اصلی مقاله) در این تحقیق روان آزرده گرایی و برونگرایی توانستند فرسودگی شغلی را بطور معنی داری پیش بینی کند (فرمول در متن اصلی مقاله) اما بین ویژگی های شخصیتی گشودگی به تجربه و باوجدان بودن رابطه معناداری حاصل نشد. در مجموع تجزیه و تحلیل یافته ها نشانگر آن است که از طریق ویژگی های شخصیتی می توان به تبیین و پیش بینی فرسودگی شغلی کارمندان پرداخت.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، روان آزرده گرایی ، برونگرایی ، مسخ شخصیت ، عملکرد شخصی ، دلپذیربودن ، گشودگی به تجربه ، با وجدان بودن