اثربخشی واقعیت درمانی گلاسر بر نگرشهای ناکارآمد و نشخوارفکری بیماران مبتلا به ام اس شهرستان کازرون

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گلاسر بر نگرشهای ناکارآمد و نشخوار فکری بیماران مبتلا به ام اس شهرستان کازرون بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیهی بیماران 45-20 ساله مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر کازرون میباشد. نمونهی پژوهش با مراجعه به انجمن بیماران مولتیپلاسکلروزیس و مطبهای متخصصین مغز و اعصاب شهر کازرون و به صورت داوطلبانه از بین کسانی که هم مایل به شرکت در پژوهش بودند و هم توانایی شرکت در مداخله مورد نظر را داشتند، انتخاب شد. نمونه نهایی را 40 نفر بیمار مولتیپل اسکلروزیس (20 نفر برای هر گروه آزمایش و کنترل) تشکیل دادند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس نگرشهای ناکارآمد ویسمن و بک و پرسشنامه نشخوار فکری بود. مداخله طی 8 جلسه درمان هفتگی به مدت 90 دقیقه در مورد گروه آزمایش اعمال شد. دادهها با استفاده از آزمون آماریمانکوا مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تاثیر واقعیت درمانی گلاسر بر نگرشهای ناکارآمد و نشخوار فکری بیماران مبتلا به ام اس معنیدار به دست آمد. همچنین نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که بین بیماران مبتلا به ام اس از لحاظ نشخوار فکری برحسب مدت ابتلا به بیماری تفاوت معنیداریوجود دارد اما از لحاظ نگرشهای ناکارآمد تفاوت معنیداری به دست نیامد.این یافته نشان میدهد که واقعیت درمانی گلاسر میتواند به عنوان یک رویکرد مداخلهای موثر برای کاهش مشکلات روانشناختی بیماران مولتیپل اسکلروزیس توسط رواندرمانگران مورد استفاده قرار گیرد.