اثربخشی فعال سازی رفتاری بر علایم مثبت و منفی بیماران زن اسکیزوفرنیک مزمن

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی فعال سازی رفتاری بر علایم مثبت و منفی بیماران زن اسکیزوفرنیک مزمن بود. روش پژوهش تجربی از نوع آزمایشی با گروه کنترل و گواه و جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن در مهد آسایش در شهر شیراز بود. نمونه آماری 18 نفر از اینافراد بودند که بر اساس نمونه گیری تصادفی انتخاب و بر اساس سن، سابقه بیماری، سابقه بستری همتا شدند و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه 9 نفره آزمایش و گواه قرار داده شدند و گروه آزمایش برنامه فعال سازی رفتاری را دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. هردو گروه در دو نوبت به پرسشنامه علایم مثبت و منفی اسکیزوفرنیPANSSپاسخ دادند. یافته های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات علام مثبت و منفی اسکیزوفرنی در گروه فعال سازی رفتاری نسبت به گروه گواه به طور معناداری کاهش یافته است.