اثربخشی روانشناسی مثبتنگر بر شادمانی و کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در فرزندان طلاق

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,358

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCPP03_060

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1396

چکیده مقاله:

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی روانشناسی مثبتنگر بر شادمانی، کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در فرزندان طلاق دبستان قاسمی مشهد بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه شامل23 پسر (گروه آزمایش 12 نفر و کنترل 11 (بود. نمونهگیری به شیوه سرشماری انجام شد؛ یعنی همه افراد جامعه آماری به عنوان گروه نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. آموزش مثبت نگری به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای در طی دو ماه آزمایش شد و پس از اتمام جلسات پس آزمون و یک ماه بعد از اتمام جلسات آزمون پیگیری اجرا شد. از پرسشنامه کیفیت زندگی پارکرسون و مقیاس افسردگی لاویبوند و لاویبوند برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کاهش میانگین نمرات افسردگی و اضطراب دانشآموزان موثر بوده است. بنابراین با توجه به موثر بودن آموزش مثبتنگری بر کاهش افسردگی، اظطراب و افزایش کیفیت زندگی به دست اندرکاران آموزش و پرورش توصیه میشود برنامه های مبتنی بر آموزش مثبت نگری را برای افزایش کیفیت زندگی، کاهش افسردگی و اظطراب دانشآموزان به کار ببرند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر-اظطراب-استرس-فرزندان طلاق

نویسندگان

مریم عباسی

لیسانس آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ایران.