بررسی میزان اثربخشی شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری اجتماعی و عاطفی مادران فرزندان معلول ذهنی و جسمی

کودک عامل گسترش نسل است و تولد هر کودک می تواند بر پویایی خانواده اثر بگذارد. والدین و دیگر اعضای خانواده باید تغییرات متعددی را جهت سازگاری با عضو جدید تحمل کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری اجتماعی و عاطفی مادران فرزندان معلول ذهنی و جسمی می باشد. بدین منظور 40 نفر از مادران دارای فرزند معلولیت ذهنی به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند و سپس به روش تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل جهت انجام آزمایش گمارده شدند، هر دو گروه پرسشنامه سازگاری بل را تکمیل کردند. افراد گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش گروهی در 8 جلسه قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده بوسیله پرسشنامه، توسط نرم افزار spss، و با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس، تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش در سازگاری اجتماعی و عاطفی مادران تاثیر گذار است (05/0

سازگاری اجتماعی و عاطفی بالاتر بدست آوردند.

کلیدواژه ها:

شیوه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری عاطفی ، معلول جسمی و ذهنی