آزمون و اعتبارمدل واسطه گری خودتنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس

این پژوهش با هدف آزمون مدل نقش واسطه گری خودتنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس انجام گرفت. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری شامل 1790 دانش آموز مقطع متوسطه دوره دوم بود و براساس فرمول کوکران ، نمونه ای به حجم 316 نفر (138 پسر و 178 دختر) به روش خوشه ای چند مرحله ای تعیین گردید.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های1-رگه هوش هیجانی پترایدز و فارنهام(2006) ، 2 - سازگاری اجتماعی سینها و سینگ(1993) و 3- خودتنظیمی زیمرمن و مارتینز-پونز(1986) استفاده شد . داده ها با استفاده از تحلیل مسیرو همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش ، برازش مناسبی دارد (x2/df =1.560 ، 0.991= GFI ، 0.42RMSEA= ). خودتنظیمی در ارتباط با هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس نقش واسطه گری دارد و مولفه ی خودآگاهی هوش هیجانی به صورت مستقیم و سایر مولفه های هوش هیجانی (خوشبینی ، درک ، ارزیابی و مهار عواطف و هیجان های خود و دیگران و مهارت اجتماعی) به صورت غیر مستقیم ، با واسطه گری خود تنظیمی در ارتباط با سازگاری اجتماعی نقش دارد و همچنین خودتنظیمی در ارتباط با مولفه های سازگاری اجتماعی بصورت مستقیم ، نقش دارد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، هوش هیجانی ، سازگاری اجتماعی