نقش دین در پیش گیری از آسیب های اجتماعی

آشفتگی و سردرگمی انسان با افول باور های دینی و معنویت او را به سمت بی ایمانی و دست برداشتن از خدا و آموزه های دینی کشانده است. غفلت از ضرورت پایبندی به آموزه های دینی باعث آسیب های اجتماعی فراوانی از قبیل پوچی انگاری زندگی، خودکشی، فساداخلاقی، تزلزل بنیان خانواده و امثال آن شده است. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی با استناد به متون دینی و کمک گرفتن از داده های آماری پژوهشگران نتیجه میگیریم که اولا راه نجات انسان معاصر از آسیب های فوق بازگشت به دین و معنویت اخلاق است. ثانیا زندگی انسان و هدف داری او در پرتو توحید محوری و معاد باوری معنا می یابد و ثالثا آراسته شدن به آموزه های اعتقادی و اخلاقی دین باعث امیدواری، نشاط، جاودانه یافتن زندگی، استحکام بنیان خانواده و تلاش مستمر برای تعالی روحی و اخلاقی انسان می شود.

کلیدواژه ها:

معنویت ، دین ، خداباوری ، آسیب های اجتماعی ، پیشگیری