تأثیر آموزش خانواده بر سلامت روانی والدین دارای کودک عقبمانده ذهنی آموزش پذیر

در عصر حاضر معلولیتها از جمله عقبماندگی ذهنی از حادترین مسائل جوامع است، خانوادههای با چنین فرزندانی بار عاطفی سنگینی رامیکشند، لذا پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش خانواده بر سلامت روانی والدین کودکان عقبمانده ذهنی آموزشپذیر پرداخته شد. در اینپژوهش گروه آزمایش(یک مدرسه) به روش تصادفی خوشهای از بین کلیه مدارس استثنایی شهر کرمانشاه انتخاب شد و والدین کودکان گروهگواه با توجه به سن مادران هنگام بارداری، تحصیلات و ترتیب تولد و میزان تحصیلات پدر، از دیگر مدارس با گروه آزمایش همتراز شد. کلاس آموزش خانواده به مدت 10 جلسه 2 ساعته برای والدین گروه آزمایش اجرا گردید و پس از آموزش، سلامت روانی هر دو گروه با استفاده از آزمون 28-GHQ-اندازهگیری شد و با استفاده از آزمونtمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سطح0/05بین نمرات پیش آزمون پس آزمون در خرده مقیاس علائم جسمانی، اضطراب و بی خوابی، کارکرد اجتماعی، افسردگی تفاوت معنیدار ایجاد شده است، به طوری که سلامت عمومی گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده و این نشان دهنده تأثیر مثبت آموزش خانواده در سلامت روانی والدین کودکان عقب مانده ذهنی آموزشپذیر است. خانواده کودک عقبمانده ذهنی به لحاظ داشتن کودک عقبمانده ذهنی، با دیگر خانوادهها متفاوت است لذا توجه به مداخلات زودرس و مشاوره با خانوادههای کودکان عقبمانده ذهنی در حقیقت مهمترین گام برای موفقیت هر گونه برنامه مداخلهای پیش از دبستان و دبستان است.

کلیدواژه ها:

آموزش خانواده ، سلامت روان ، والدین کودکان عقب مانده ذهنی آموزشپذیر