رابطه سبک های والدگری با اختلالات رفتاری کودکان

هدف کلی پژوهش حاضر، تبیین رابطه سب کهای والدگری و اختلالات رفتاری فرزندان بود. گروه نمونه شامل 250 نفر دان شآموز دختر و پسر ازمدارس ابتدایی شهرستان بوانات بود که در پایه چهارم و پنجم ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. نمونه موردنظر به صورت خوش های انتخاب گردید.برای سنجش متغیرها از پرسشنامه اختلالات رفتاری کودکانCBCL) و پرسشنامه والدگری آلاباما استفاده شد. پرسشنامه اختلالات رفتاری توسط مادران و پرسشنامه سبک والدگری توسط فرزندان تکمیل شد. ابزارهای پژوهش دارای روایی و پایایی بود. پس از تجزیه و تحلیل داد هها به روش همبستگی پیرسون این نتیجه به دست آمد که بین سبک های والدگری و اختلالات رفتاری کودکان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مشخص گردید که سبک های والدگری می تواند پیش بین اختلالات رفتاری باشد. در کل بهبود در سبک های والدگری در کنترل اختلالات رفتاری مؤثر خواهد بود

کلیدواژه ها:

اختلالات رفتاری ، سبک های والدگری