بررسی مقایسه ای تراکم زاد آوری و قطر خشکه دارهای سرپا در روشنه های طبیعی و انسان ساخت

خشکه دارها در جنگل معمولا شامل درختان سرپا و ریشه کن شده، تنه های افتاده، سیستم های ریشه ای پوسیده ، درختان مسن و دچار آفت و تنه سوراخ شده هستند. خشکه دار می تواند به عنوان یک شاخص موثرو ضروری درچرخه مواد غذایی، ذخیره کربن در بلند مدت، تجدید حیات جنگل، حفظ تولید و پایداری و ارزیابی تنوع زیستی اکوسیستم های جنگلی به کار رود. رویشگاه مورد مطالعه درمحدوده جنگل های توتکی شهرستان سیاهکل می باشد. نتایج آمار برداری نشان داد که بالاترین تعدادخشکه دار سرپا را پلات های مستقر در پارسل 109(37 خشکه دار) و بیشترین فراوانی را گونه خرمندی(Diospyros lotus) با تعداد 34 خشکه دار دارد. همچنین بالاترین تعداد زادآوری را پارسل 109 با تعداد 243 و بیشترین فراوانی زاد آوری را گونه ی خرمندی(Diospyros lotus) با تعداد 248 نونهال در هرسه پارسل نشان داد. بالاترین قطر برابر سینه و بلندترین ارتفاع در خشکه دارهای پارسل 120 به ترتیب با میانگین 69/6 سانتی متر و 20/75 متر و کمترین مقدار این مشخصه ها در خشکه دارهای درختان سرپای پارسل 109 با مقدار 27/7 سانتی متر و 9/41 متر مشاهده شد. علاوه براین بالاترین فراوانی زادآوری را در بین سه پارسل ، پارسل 109 با مقدار 17/5 و کمترین این ویژگی را پارسل 120 با 7/7 نشان داد. همچنین بیشترین تراکم زادآوری گونه ها در پارسل 120 با میانگین 344/1نهال درهکتار و کمترین این مشخصه در پارسل 109 با مقدار 170/4نهال در هکتار مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

روشنه ، خشکه دار ، زاد آوری ، طبیعی ، سیاهکل