تغییر در استراتژی های بازیابی تعادل متعاقب اسپرین جانبی مچ پا

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 428

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCRSS01_063

تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: اسپرین جانبی مچ پا از جمله شایع ترین آسیب هایی است که در حین ورزش و یا فعالیتهای روزمره اتفاق می افتد. اینآسیب حدود 15 تا 30 درصد آسیب های ورزشی را شامل می شود و میزان بازگشت آن بیش از 75 درصد گزارش شده است (هوبارد،2010 ). نتایج تحقیقات پیشین حاکی از آن است که بروز اسپرین مچ پا با کاهش معنی داری در توانایی کنترل پاسچر افراد درارتباط است (هوبارد، 2010 ). اعتقاد بر آن است که تغییرات تعادلی در افراد مبتلا به این آسیب تا حدود زیادی با تغییرات صورتگرفته در پاسخ های عضلانی مورد استفاده جهت بازیابی تعادل در ارتباط است (هرتل، 2008 ). این در حالیست که تا کنونمشخص نشده است که آیا تغییرات صوت گرفته در پاسخ های عضلانی (متعاقب اسپرین مچ پا) میتواند منجر به تغییر دراستراتژی های غالب جهت بازیابی تعادل شود یا خیر بدین ترتیب با توجه به اینکه آشنایی با مکانیزم های بازیابی تعادل میتواند دربرنامه ریزی های تمرینی جهت پیشگیری از عدم تعادل تاثیرگذار باشد، لذا هدف از تحقیق حاضر پاسخ به این سوال است آیااستراتژی های مورد استفاده جهت بازیابی تعادل تحت تاثیر اسپرین جانبی مچ پا قرار می گیرند یا خیر روش شناسی: در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 30 نفر از فوتبالیست های شهر کرمان با میانگین سنی 2/34±23/86 بر اساسمعیارهای تحقیق بعنوان آزمودنی انتخاب شدند و در دو گروه سالم ( 15 نفر) و مبتلا به اسپرین جانبی مچ پا ( 15 نفر) قرارگرفتند. این افراد می بایست فاقد بیماری های تعادلی و نورولوژیک و همچنین فاقد سابقه جراحی یا شکستگی در اندام تحتانی می-بودند. ضمنا سابقه اسپرین مچ پا در گروه مبتلا نیز می بایست مورد تایید پزشک متخصص قرار می گرفت (ایل بیگی، 2014).در ادامه به منظور ارزیابی استراتژی های بازیابی تعادل از اعمال اغتشاش ناگهانی توسط دستگاه تردمیل استفاده شد و میزان نوسانات صورت گرفته در مفاصل مچ پا و ران بر حسب درجه و توسط سیستم آنالیز حرکت ثبت گردید(بیرانوند، 2018 ). لازم به ذکر است که جهت بررسی میزان برتری هریک از استراتژی های مچ پا و یا ران در هنگام بازیابی تعادل از نسبت (نوسانات مچ پا / نوسانات ران) استفاده شد، بدین معنا که هر قدر این نسبت بزرگتر باشد بیانگر اتکای بیشتر روی استراتژی ران و هر قدر کوچکتر باشد بیانگر استفاده بیشتر از استراتژی مچ پا جهت بازیابی تعادل است (بیرانوند، 2018).

نویسندگان

رامین بیرانوند

دکتری آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

منصور صاحب الزمانی

استاد آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

فرج فتاحی

دکتری آسیب شناسی ورزشی، دانشگاه اصفهان