چالشهای انتقال فن آوری و دانش فنی در صنایع دارویی

دانش فنی نقش مهمی در انتقال دانش و فن آوری در سطح ملی و بین المللی دارد. دانش فنی را می توان عنوان اطلاعات محرمانه (Closely held یا Confidentially held) به شکل اختراعات ثبت نشده از فرمول ها، طراحی ها، نقشه ها و روش ها به همراه مهارت های انباشته شده و تجارب موجود نزد کارکنان مجرب بنگاه ها قلمداد نمود که می تواند به ساخت یا استفاده از محصول کمک نماید. به عبارت دیگر دانش فنی، مالکیت معنوی خصوصی است که می تواند با سایر مباحث مالکیت معنوی یا IP (Intellectual Property) از قبیل انحصار (Patent)، علائم تجاری (Brand) و حق نسخه برداری (Copyright) به طور همزمان یا جدا از آنها وجود داشته باشد. فن آوری را باید به عنوان یک مالکیت و دارایی غیرملموس شناخت که می توان بر آن سند صادر نمود و مالک آنرا صاحب حقوق مالکانه شناخت. می توان تجارت را بر دارایی غیر مشهود جاری کرد و برای جاری کردن این تجارت در سوی عرضه ننشست، بلکه در سوی تقاضا بود یعنی با تحریک تقاضا، حرکت ایجاد کرد تا فن آوری عرضه شود. تعارف زیادی از دانش فنی وجود دارد. بررسی این تعاریف، تعدادی از عواملی را نشان می دهد که می توان دانش فنی را به عنوان نوع خاصی از دانش مورد توجه قرار داد. دانش فنی، معمولا در برگیرنده دانش صریح (Explicit) و ضمنی (Implicit) می باشد. دانش فنی صریح به وضوح تشریح شده یا ممکن است از طریق فیزیک فن آوری (مانند تجهیزات) به نمایش درآید. اما دانش فنی ضمنی به آسانی قابل تفکیک نبوده، متکی بر مهارت و تجربه می باشد. بازارهای دانش بر خلاف بازارهای کالا با هر مبادله ای که صورت می گیرد، بر سرمایه کل دانشی سازمان می افزایند. فروشنده دانش با عرضه کالای خود، دانش خویش را از دست نمی دهد. او با عرضه دانش نه تنها بر اندوخته کلی دانش سازمان می افزاید، بلکه برخی از کاستی های علمی خود را اصلاح کرده و در عین حال باعث دانش آفرینی یا دانش زایی می شود. در این مقاله علاوه بر مباحث نظری انتقال فن اوری و دانش فنی به چالشهای انتقال آنها در صنایع با فن آوریهای برتر در حوزه دارویی به تفصیل خواهیم پرداخت.