بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر سازگاری و خودکارآمدی در نوجوانان

هدف : در این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر سازگاری و خودکارآمدی در نوجوانان پرداخته شده است روش بررسی : این پژوهش یک پژوهش آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون محسوب می شود که متغیر مستقل آن مهارت حلمساله و متغیرهای وابسته آن سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی است روش پژوهش نمونه گیری تصادفی خوشه ای است ، جامعه 29 مشغول به تحصیل هستند - آماری پژوهش حاضر تمام دانش آموزان دبیرستان پایه ی اول شهر ایلام که در سال تحصیلی 29 را در بر می گیرد ، جمعیت مطالعه را تمام دانش آموزان پایه ی اول دبیرستان دکتر شریعتی شهرستان ایلام را تشکیل می دهد،که از بین آنها تعداد 90 نفر به روش صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل گمارش شدند، که 10 نفر در گروه کنترل و 10 نفر گروه آزمایش ، ابزار این پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و آزمون خودکارآمدی عمومی شرر بود. یافته ها : با توجه به یافته ای که در این پژوهش به دست آمد ، نمرات پیش آزمون بعد از مداخله روبه افزایش نهاد که موثر بودنمداخله را نشان می داد و این موثر بودن را در نمرات پس آزمون می توان مشاهده کرد. نتیجه گیری : آموزش مهارت حل مساله موجب افزایش سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان دبیرستانی می شود و اگر در برنامه های تربیتی و روانشناختی مورد توجه قرار گیرد مفید است.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، سازگاری ، خودکارآمدی