بررسی اثربخشی بازی درمانی کوتاه مدت ساختاری بر کاهش نشانههای اختلال بیش فعالی کمبود توجه در کودکان دیرآموز پایه اول ابتدایی

مقدمه: اکثر دانش آموزان دیرآموز علاوه بر مشکلات یادگیری از مشکلات رفتاری مختلفی از جمله اختلال بیش فعالی / کمبود توجه نیز رنج می برند. پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی کوتاه مدت ساختاری بر کاهش نشانه هابیش فعالی کمبود توجه در کودکان دیرآموز پایه او ابتدایی را مورد بررسی قرار داده است. روش: 42 کودک دیرآموز پایه او ابتدایی به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیده و به دوگروه 24 نفری، گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش ده جلسه 24 دقیقه ای بازی درمانی کوتاه مدت ساختاری دریافت کردند. به علاوه مادران این گروه در هر جلسه به مدت 24 دقیقته تحت آموزش قرارگرفتند. برای انتدازه گیتری متریرهتااز آزمتون CSI-4 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده هابا استفاده از تحلیل کوواریانس انجاا گردید. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد بازی درمانی ساختاری کوتاه مدت اثر معناداری α<0/05 بر کاهش نشانه های بیش فعالی کمبود توجه در دانش آموزان دیرآموز پایه او ابتدایی دارد. نتیجه گیری: برای کمک به دانش آموزان دیرآموز میتوان از بازی درمانی به عنوان روشی اثربخش در کاهش نشانه های اختلال بیش فعالی کمبود توجه در کنار دیگر روشها کمک گرفت.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، کودکان دیرآموز ، مشکلات رفتاری ، اختلا بیش فعالی کمبود توجه