ارزیابی سازهای ساختمانهای بلندمرتبه هرمی مطابق ضوابط شهرداری تهران

یکی از روشهای استفاده جهت افزایش ارزش افزوده ساختمان نسبت به تراکم پایه "طرح بلند مرتبه سازی هرمی" می باشد. به همین منظور طبق ضوابط شهرداری تهران برای جلوگیری از سایه اندازی ساختمانها بر بدنه ابنیه مجاور مقرر می دارد که ساختمان در داخل یک لفاف هرمی شکل که وجوه آن بر حسب ابعاد، اندازه زمین، فاصله با ملک مجاور، معابر اطراف و موقعیت ساختمان با شیب های متفاوت قرار گیرد. شکلهای هندسی بدست آمده از ضوابط مربوطه ، سازههای منظم و یا غیر منظم متفاوتی را برای ساختمان بوجود می آورد. سازههای هرمی بدست آمده، دارای عملکردهای ویژهای نسبت به سیستم های سازهای در ساختمانهای متعارف بوده که در ذیل به تعدادی از آنها اشاره می شود. ایجاد پیچش های زیاد در کل سازه مخصوصاً در طبقات پایین. لزوم بکارگیری اعضای باربر مورب در جدار لفاف. تاثیر نیروی محوری در اعضای مورب تحت اثر بارهای ثقلی در کاهش شکل پذیری این اعضاء در باربری جانبی. تاثیرات اعضای مورب در کاهش تغییر مکان نسبی طبقات.سازه. تاثیرات سختی نسبی طبقات فوقانی و ایجاد طبقات نرم در قسمت تحتان و … و بسیاری موارد دیگر که لزوم بررسی و ارزیابی ضوابط سازههای بلند مرتبه تهران را بیش از پیش ضروری می دارد. در این مقاله پارامترهای سازهای فوق در سازههای بدست آمده از ضوابط بلند مرتبه سازی در مقایسه با ساختمانهای متعارف بلندمرتبه مورد بررسی قرار گرفته ونتایج آن برای بازنگری در ضوابط فوق ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

ساختمانهای هرمی ، لفاف هرمی ، بلندمرتبه سازی ، اعضای مورب ، کاهش شکل پذیری ، تاثیرات سختی