سازه های نو ومصالح آینده با رویکرد به معماری پایدار

در سالهای اخیر تولید مصالح و احداث ساختمان، انرژی بسیار زیادی را صرف نموده و معضلات مربوط به کاهش شدید منابع انرژیهای فسیلی، تجدیدنظرهایی را در این راستا ایجاب می کند؛ حال این سوال به ذهن می آیدکه طراحی ساختارهای جدید تا چه اندازه در جهت معماری همساز با محیط زیست پیش می رود؟ این در حالی است که با پیشرفت تکنولوژی وصنایع، تغییراتی در عرصه مهندسی ساختمان جلوه نموده که نیازمند ارائه راهکارهایی در طراحی ساختارهای نوین می با شد تا سازه ای بهینه در راستای اهداف معماری پایدار ایجاد گردد. این مقاله درپی آن است تا ضمن تبیین اهمیت تفکرات معماران در ارتباط با سیستم های ساختمانی آینده، نمود اثرات تکنولوژی و تحلیل اقدامات صورت پذیرفته بر روی نمونه های موردی در عصر حاضر، ارتباط سازه و معماری را از زاویه ای دیگر مورد ارزیابی قرار دهد تا در نهایت استراتژیهایی را در طراحی و ساخت سازه های آینده همچون نانو سازه ها و سازه های برگرفته از طبیعت پیشنهاد دهد. فرآورده های نانو می توانند طی چند روز طراحی و در مدت چند ساعت به نقاط مختلف دنیا توزیع شوند؛ و حتی این قابلیت وجود دارد که این محصولات را ازپیش طراحی کرد؛ ازسویی دیگر ساختارهای طبیعی همواره به عنوان راهکاری مؤثر در ایجاد یک سازه پایدار مطرح شده اند که مسائلی همچون کاهش مصرف انرژی، مصالح و بهینه سازی کلان را هم از نظر اقتصادی، هم از نظر زمانی محقق می سازند. ساختارهای آتی ممکن است هیچ شباهتی به ساختارهای فعلی نداشته باشند و مصالح آنها فراتر از وضعیت کنونی باشد چرا که معیارهای محدودکننده دیگر نقشی درآنها نخواهند داشت

کلیدواژه ها:

سازه های آینده ، معماری پایدار ، محیط زیست ، تکنولوژی نانو