بررسی اثر بخشی پدیده هرمنوتیک در روند طراحی فضاهای نمایش سنتی

مقاله پیش رو با بررسی اثربخشی پدیده هرمنوتیک درروند طراحی فضاهای نمایش سنتی انجام شده است . هرمنوتیک دانشی است که به فرایند فهم یک اثر می پردازد و چگونگی دریافت معنا از پدیده های گوناگون هستی اعم از گفتار، رفتار، متون نوشتاری و آثار هنری را بررسی می کند. دانش هرمنوتیک با نقد روش شناسی، می کوشد تا راهی برای فهم بهتر پدیده ها ارایه کند. از آن جایی که هنر فولکلوریک ایرانی موضوعی نهفته در درون و قابل بیان دارد بنابراین دارای معنایی معتبر و تبیین شدنی است که می توان آن را با رویکرد هرمنوتیک تاویل کرد . اگر بتوان نمایش را همچون عملی اتصال دهنده که اجرا کننده و تماشاچی را به هم مرتبط می کند بررسی کرد آن گاه معماری ایرانی با داشتن جانمایه عرفانی و پیوند با عمیق ترین مفاهیم هرمنوتیکی به مثابه یک نمایش است که در جریان پرده های نمایش به توصیف دنیایی انتزاعی می پردازد که باید توسط بیننده درک و رمزگشایی شود و این امر با رویکرد هرمنوتیک انجام می پذیرد . در نتیجه مخاطب باید خود را بخشی از این نمایش بداند و با توجه به فهم و دریافت خود به تاویل آن بپردازد.

کلیدواژه ها:

هنرهای نمایشی ، هرمنوتیک ، دریافت مخاطب ، معماری ایرانی